Pierwszy drewniany kościół został wybudowany w 1344 roku. Z tego kościoła według tradycji zachował się do chwili obecnej drewniany krzyż z naturalnej wielkości figurą Chrystusa Ukrzyżowanego. W 1510 roku, w uroczystość Trójcy Przenajświętszej miejscowa kobieta Małgorzata Błażkowa miała widzenie św. Anny, która wyraziła życzenie, aby na wzgórzu wybudowano kościół pod wezwaniem Trójcy Przenajświętszej a w miejscu objawienia kapliczkę. Budowę kościoła Trójcy Przenajświętszej rozpoczęto w 1511 roku.

W 1547 roku przybyła w pielgrzymce królowa Bona, żona Zygmunta Starego. Długo modliła się w świątyni i złożyła bogate dary. W 1552 roku napadli na Prostyń Tatarzy. Złupili świątynie i zabrali do niewoli kilkunastu mieszkańców wioski. W 1657 kościół obrabowali Szwedzi.

W latach 1802–1812 rozebrano stary i zbudowano nowy kościół Trójcy Przenajświętszej. Niestety, w 1812 roku spłonął od uderzenia pioruna. Odbudowano go dopiero w latach 1858–1860, a w 1877 roku dobudowano dwie wieże. W 1944 roku świątynię wysadzili Niemcy. Przed zniszczeniem, pozwolili proboszczowi zabrać z wnętrza co cenniejsze zabytki. W pierwszej kolejności wyniesiono cudowną figurę Trójcy Przenajświętszej. W 1946 roku przystąpiono do odbudowy kościoła. Poświęcenie nowej miało miejsce w 1954 roku. 3 czerwca 2012 roku sanktuarium zostało podniesione do godności bazyliki mniejsze.





Zdjęcia: Robert Wielgórski, CC BY-SA 3.0 , via Wikimedia Commons