Kościół powstał prawdopodobnie na przełomie XIII i XIV w., uległ przebudowie w XVIII w., był także restaurowany w pierwszej połowie XIX w. i w 1914 roku. W 1415 roku wieś wraz ze świątynią przeszła na własność toruńskich benedyktynek, które opiekowały się nim do 1834 roku.


Kościół został zbudowany w stylu gotyckim, z elementami późniejszymi (m.in. okna, górna kondygnacja wieży i przypory nawy). Jest murowany z cegły i głazów narzutowych, jednonawowy z nieco węższym prezbiterium i wieżą od zachodu, częściowo wtopioną w korpus. Prezbiterium jest dwuprzęsłowe, zamknięte od wschodu wielobocznie. Elewacje są opięte skarpami, przy korpusie wydatnymi, skośnymi. Skarpy prezbiterium są jednouskokowe, wyrastające ponad koronę murów i zwieńczone pinaklami. Okna prezbiterium i korpusu są zamknięte półkoliście.

Wewnątrz wyposażenie barokowe głównie z przełomu XVII i XVIII w. Ołtarz główny architektoniczny, dwukondugnacyjny na wysokim cokole. W kondygnacji dolnej w polu głównym późnogotycka rzeźba Matka Boska z Dzieciątkiem w typie Regina Coeli z 3 ćwierci XV wieku, w sukienkach srebrnych z przełomu XVII i XVIII w., po bokach w polach oddzielonych kręconymi kolumienkami święci Jan Nepomucen i Kazimierz. W górnej kondygnacji pośrodku późnogotycka rzeźba Pietas Domini z początku XVI w., w polach bocznych oddzielonych kolumienkami święci Jan Chrzciciel i Jan Ewangelista. Na belkowaniu między kondygnacjami dwie hermy z popiersiami niezidentyfikowanego biskupa i św. Jana Chrzciciela. W zwieńczeniu przedstawienie Chrystusa Salwatora. Po bokach ołtarza uszaki z motywem liści akantu.

Poza tym z tego samego okresu ambona, chrzcielnica z baldachimem, dwa ołtarze boczne i stalle. W prezbiterium rzeźba Pieta z około 1370-80 roku.






Opis skopiowano z wikipedi.
fot. Pko, CC BY 3.0 , via Wikimedia Commons