Autor
Opis
Jezioro polodowcowe w Polsce na Pojezierzu Łagowskim o powierzchni około 50 ha.
Jezioro uformowało się podczas ostatniego zlodowacenia, ma regularną linię brzegową.
Według danych Instytutu Rybactwa Śródlądowego powierzchnia zwierciadła wody jeziora wynosi 48,0 ha. Średnia głębokość zbiornika wodnego to 7,7 m, a maksymalna to 20,2 m. Lustro wody znajduje się na wysokości 71,0 m n.p.m. Objętość jeziora wynosi 3692,0 tys. m³. Natomiast A. Choiński podał wielkość jeziora jako 55,0 ha.
Zlewnia bezpośrednia jeziora wynosi 62,7 km². Przez jezioro przepływa Kanał Niesulicki odwadniający dno rynny niesulicko-jordanowskiej. Odpływ wód z jeziora odbywa się w kierunku północnym. W zależności od cytowanego źródła ciek odprowadzający wody nazywany jest rzeką Rakownik, rzeką Paklicą lub Kanałem Niesulickim. Wody jeziora zasilane są zarówno wodami podziemnymi, jak i spływem powierzchniowym ze zlewni. Goszcza jest jeziorem przepływowym, wymiana jego wód w ciągu roku sięga 220%.
Według Mapy Podziału Hydrograficznego Polski leży na terenie zlewni siódmego poziomu Zlewnia jez. Goszcza. Identyfikator MPHP to 1878813.
Jezioro spełnia funkcje turystyczno-rekreacyjne oraz jest wykorzystywane do celów wędkarskich i rybackich. Administratorem wód jeziora jest Regionalny Zarząd Gospodarki Wodnej w Poznaniu. Utworzył on obwód rybacki, który obejmuje wody rzeki Paklica oraz m.in. jeziora Paklicko Wielkie, Goszcza, Lubrza i Lubie (obwód rybacki jeziora Paklicko Wielkie na rzece Paklica – Nr 2). Ekstensywną gospodarkę rybacką prowadzi na jeziorze Polski Związek Wędkarski Okręg w Zielonej Górze. W jeziorze żyją lin, szczupak, sandacz, węgorz, karaś, leszcz, ukleja, krąp, karp, sum, płoć, okoń, wzdręga. Migracja ryb z jezior położonych poniżej Goszczy jest niemożliwa z powodu istniejącej śluzy wodnej zlokalizowanej kilkaset metrów na północ od jeziora. Przy śluzie brak jest przepławki dla ryb, a sama śluza spiętrza wody jeziora o około 2 metry.
Na wschodnim brzegu jeziora zlokalizowane jest główne kąpielisko wsi Lubrza, na którym znajduje się pomost, plac zabaw dla dzieci, boisko do siatkówki plażowej oraz stoły piknikowe. Na południowym brzegu znajduje się plaża w Nowej Wiosce, natomiast na północnym krańcu jeziora – pomost oraz kąpielisko nieistniejącego już ośrodka Uniwersytetu Zielonogórskiego. Wokół jeziora wytyczony został Pieszo-Rowerowy Szlak Nenufarów, którym opiekują się władze gminy.
Brzegi północno-zachodnie, zachodnie, południowe oraz południowo-wschodnie są bardzo strome, natomiast brzegi wschodnie jeziora są płaskie, a miejscami podmokłe. Najbardziej stromy brzeg występuje od strony południowo-zachodniej, różnica wysokości między lustrem wody a szczytami okolicznych wzgórz w tym miejscu dochodzi do 32 m. Od strony naturalnego dopływu i odpływu z jeziora pobrzeże jest bagniste. Dopływ jeziora utworzył na jego dnie znaczny stożek napływowy. Stromy zachodni brzeg porośnięty jest drzewostanem dębowym, bukowym, brzozowym i grabowym. Wschodni łagodny brzeg porastają lasy składające się głównie z olchy.
Roślinność wodna skupiona jest głównie nad podmokłym wschodnim brzegiem; pas roślinności sięga tam około 80 metrów w głąb jeziora. Słabiej porośnięte są wysokie brzegi zachodnie, północne i południowe. Z roślin wynurzonych najpowszechniejsze są trzcina pospolita, pałka wąskolistna, tatarak zwyczajny. Wśród roślinności zanurzonej przeważają rdestnice, ramienice, mchy wodne, wywłóczniki, spotkać można również moczarkę kanadyjską.
Jezioro Goszcza było badane przez Wojewódzki Inspektorat Ochrony Środowiska w Zielonej Górze w latach 1998 oraz 2003. W obydwu przypadkach zostało zakwalifikowane do III klasy czystości wód. O tak słabej ocenie wód zdecydował całkowity brak tlenu w warstwie hypolimnionu w okresie letnim, wysokie stężenie związków organicznych (BZT5), wysokie stężenie fosforanów i fosforu całkowitego. Dodatkowo w jeziorze występują bardzo wysokie stężenia chlorofilu "a" oraz bardzo wysokie stężenie substancji mineralnych wyrażonych wskaźnikiem przewodnictwa elektrolitycznego. Ścieki z miejscowości położonych nad brzegami jeziora są odprowadzane są do oczyszczalni ścieków w Lubrzy. W badaniach bakteriologicznych stan sanitarny jeziora w okresie letnim został określony na II klasę czystości, a w okresie wiosennym na I klasę czystości. Przeźroczystość wód w badaniu z 1998 roku wynosiła od 2,3 m do 2,5 m, natomiast w badaniach z 2003 roku spadła i osiągnęła średnią wartość 1,3 m. Według badań główną przyczyną utrzymującej się niskiej jakości wód jeziora Goszcza są zdeponowane w jego osadach dennych nadmierne ładunki zanieczyszczeń o charakterze organicznym.
Jezioro Goszcza w wyniku badań z 2003 roku zostało zakwalifikowane jako niezbyt odporne na degradujące wpływy zewnętrzne, w związku z czym zostało zaliczone do II kategorii podatności na degradację. Oznacza to, że jest to jezioro o średnich warunkach naturalnych. Z jednej strony ma dość dobre warunki morfometryczne zabezpieczające jezioro przed degradującym wpływem zanieczyszczeń antropogennych, w szczególności jezioro ma dość dużą głębokością średnią. Jednak z drugiej strony nieduża objętość epilimnionu nie sprzyja "rozcieńczeniu" zanieczyszczeń, a bardzo wysoki procent wymiany wód w ciągu roku niekorzystnie wpływa na jakość wód jeziora.
Jezioro znajduje się na obszarze chronionego krajobrazu o nazwie Rynna „Ołoboku i Paklicy”. Głównym założeniem ochronnym tej strefy jest ochrona naturalnego korytarza ekologicznego wzdłuż wspomnianej rynny polodowcowej.
Jezioro występuje w legendzie, która jest opowiadana corocznie podczas Nocy Nenufarów. Legenda opisuje historię słowiańskiej córki rybaka o imieniu Lubrzana. Główna bohaterka legendy została uwięziona w masowo występującym w wodach jeziora Goszcza kwiecie grzybienia białego, zwyczajowo nazywanego nenufarem.
Opis skopiowano z wikipedii.
fot. Łukasz Świerczewski, CC BY-SA 4.0 , via Wikimedia Commons
Według danych Instytutu Rybactwa Śródlądowego powierzchnia zwierciadła wody jeziora wynosi 48,0 ha. Średnia głębokość zbiornika wodnego to 7,7 m, a maksymalna to 20,2 m. Lustro wody znajduje się na wysokości 71,0 m n.p.m. Objętość jeziora wynosi 3692,0 tys. m³. Natomiast A. Choiński podał wielkość jeziora jako 55,0 ha.
Zlewnia bezpośrednia jeziora wynosi 62,7 km². Przez jezioro przepływa Kanał Niesulicki odwadniający dno rynny niesulicko-jordanowskiej. Odpływ wód z jeziora odbywa się w kierunku północnym. W zależności od cytowanego źródła ciek odprowadzający wody nazywany jest rzeką Rakownik, rzeką Paklicą lub Kanałem Niesulickim. Wody jeziora zasilane są zarówno wodami podziemnymi, jak i spływem powierzchniowym ze zlewni. Goszcza jest jeziorem przepływowym, wymiana jego wód w ciągu roku sięga 220%.
Według Mapy Podziału Hydrograficznego Polski leży na terenie zlewni siódmego poziomu Zlewnia jez. Goszcza. Identyfikator MPHP to 1878813.
Jezioro spełnia funkcje turystyczno-rekreacyjne oraz jest wykorzystywane do celów wędkarskich i rybackich. Administratorem wód jeziora jest Regionalny Zarząd Gospodarki Wodnej w Poznaniu. Utworzył on obwód rybacki, który obejmuje wody rzeki Paklica oraz m.in. jeziora Paklicko Wielkie, Goszcza, Lubrza i Lubie (obwód rybacki jeziora Paklicko Wielkie na rzece Paklica – Nr 2). Ekstensywną gospodarkę rybacką prowadzi na jeziorze Polski Związek Wędkarski Okręg w Zielonej Górze. W jeziorze żyją lin, szczupak, sandacz, węgorz, karaś, leszcz, ukleja, krąp, karp, sum, płoć, okoń, wzdręga. Migracja ryb z jezior położonych poniżej Goszczy jest niemożliwa z powodu istniejącej śluzy wodnej zlokalizowanej kilkaset metrów na północ od jeziora. Przy śluzie brak jest przepławki dla ryb, a sama śluza spiętrza wody jeziora o około 2 metry.
Na wschodnim brzegu jeziora zlokalizowane jest główne kąpielisko wsi Lubrza, na którym znajduje się pomost, plac zabaw dla dzieci, boisko do siatkówki plażowej oraz stoły piknikowe. Na południowym brzegu znajduje się plaża w Nowej Wiosce, natomiast na północnym krańcu jeziora – pomost oraz kąpielisko nieistniejącego już ośrodka Uniwersytetu Zielonogórskiego. Wokół jeziora wytyczony został Pieszo-Rowerowy Szlak Nenufarów, którym opiekują się władze gminy.
Brzegi północno-zachodnie, zachodnie, południowe oraz południowo-wschodnie są bardzo strome, natomiast brzegi wschodnie jeziora są płaskie, a miejscami podmokłe. Najbardziej stromy brzeg występuje od strony południowo-zachodniej, różnica wysokości między lustrem wody a szczytami okolicznych wzgórz w tym miejscu dochodzi do 32 m. Od strony naturalnego dopływu i odpływu z jeziora pobrzeże jest bagniste. Dopływ jeziora utworzył na jego dnie znaczny stożek napływowy. Stromy zachodni brzeg porośnięty jest drzewostanem dębowym, bukowym, brzozowym i grabowym. Wschodni łagodny brzeg porastają lasy składające się głównie z olchy.
Roślinność wodna skupiona jest głównie nad podmokłym wschodnim brzegiem; pas roślinności sięga tam około 80 metrów w głąb jeziora. Słabiej porośnięte są wysokie brzegi zachodnie, północne i południowe. Z roślin wynurzonych najpowszechniejsze są trzcina pospolita, pałka wąskolistna, tatarak zwyczajny. Wśród roślinności zanurzonej przeważają rdestnice, ramienice, mchy wodne, wywłóczniki, spotkać można również moczarkę kanadyjską.
Jezioro Goszcza było badane przez Wojewódzki Inspektorat Ochrony Środowiska w Zielonej Górze w latach 1998 oraz 2003. W obydwu przypadkach zostało zakwalifikowane do III klasy czystości wód. O tak słabej ocenie wód zdecydował całkowity brak tlenu w warstwie hypolimnionu w okresie letnim, wysokie stężenie związków organicznych (BZT5), wysokie stężenie fosforanów i fosforu całkowitego. Dodatkowo w jeziorze występują bardzo wysokie stężenia chlorofilu "a" oraz bardzo wysokie stężenie substancji mineralnych wyrażonych wskaźnikiem przewodnictwa elektrolitycznego. Ścieki z miejscowości położonych nad brzegami jeziora są odprowadzane są do oczyszczalni ścieków w Lubrzy. W badaniach bakteriologicznych stan sanitarny jeziora w okresie letnim został określony na II klasę czystości, a w okresie wiosennym na I klasę czystości. Przeźroczystość wód w badaniu z 1998 roku wynosiła od 2,3 m do 2,5 m, natomiast w badaniach z 2003 roku spadła i osiągnęła średnią wartość 1,3 m. Według badań główną przyczyną utrzymującej się niskiej jakości wód jeziora Goszcza są zdeponowane w jego osadach dennych nadmierne ładunki zanieczyszczeń o charakterze organicznym.
Jezioro Goszcza w wyniku badań z 2003 roku zostało zakwalifikowane jako niezbyt odporne na degradujące wpływy zewnętrzne, w związku z czym zostało zaliczone do II kategorii podatności na degradację. Oznacza to, że jest to jezioro o średnich warunkach naturalnych. Z jednej strony ma dość dobre warunki morfometryczne zabezpieczające jezioro przed degradującym wpływem zanieczyszczeń antropogennych, w szczególności jezioro ma dość dużą głębokością średnią. Jednak z drugiej strony nieduża objętość epilimnionu nie sprzyja "rozcieńczeniu" zanieczyszczeń, a bardzo wysoki procent wymiany wód w ciągu roku niekorzystnie wpływa na jakość wód jeziora.
Jezioro znajduje się na obszarze chronionego krajobrazu o nazwie Rynna „Ołoboku i Paklicy”. Głównym założeniem ochronnym tej strefy jest ochrona naturalnego korytarza ekologicznego wzdłuż wspomnianej rynny polodowcowej.
Jezioro występuje w legendzie, która jest opowiadana corocznie podczas Nocy Nenufarów. Legenda opisuje historię słowiańskiej córki rybaka o imieniu Lubrzana. Główna bohaterka legendy została uwięziona w masowo występującym w wodach jeziora Goszcza kwiecie grzybienia białego, zwyczajowo nazywanego nenufarem.
Opis skopiowano z wikipedii.
fot. Łukasz Świerczewski, CC BY-SA 4.0 , via Wikimedia Commons
Lokalizacja
Lubrza, lubuskie