Pierwszy kościół pod wezwaniem Św. Jakuba Starszego i Św. Marcina w Lubrzy został wspomniany w dokumentach z 1474 roku. W 1600 roku powstała renesansowa wieża kościoła a na niej zawisły dwa dzwony jeden z 1503 roku, drugi z 1555 roku. W latach 1797–1798, staraniem parafian wybudowany został obecny kościół. Z poprzedniego, zachowała się tylko wieża. Nowa świątynia, postawiona na rzucie prostokąta z zaokrąglonym prezbiterium, posiada wiele elementów charakterystycznych dla stylu klasycystycznego.

Kościół jest orientowany. Od strony północnej znajduje się zakrystia, od południowej kruchta, natomiast wieża usytuowana jest od strony zachodniej. Pod wieżą widać sklepienie w formie krzyżowo–żebrowej, natomiast nawa przekryta jest sklepieniem kolebkowym z lunetami. Górna część okien zamknięta jest półkoliście, po stronie wschodniej posiadają dekorację stiukową o motywach festonowych. Dach jest siodłowy pokryty dachówką. Wieża jest 4–kondygnacyjna z wyraźnie widocznymi uskokami i gzymsami. Dolna część wieży jest kwadratowa, natomiast wyższa jest ośmioboczna, zwieńczona attyką. Całość wieży nosi typowy charakter renesansowy. Na wyposażeniu świątyni są ponadto 2 dzwony:
- pierwszy, gotycki z 1503 roku, z minuskułowym napisem,
- drugi również gotycki z 1555 roku z monogramem "HS" i plakietką ukazującą ukrzyżowanie Jezusa Chrystusa.

We wnętrzu kościoła zachowały się natomiast:
- renesansowa, kamienna chrzcielnica z sześcioboczną czarą, pochodząca z II połowy XVI wieku,
- znajdujący się na ołtarzu głównym, obraz św. Rodziny pochodzący z przełomu XVIII i XIX wieku,
- barokowy krucyfiks,
- barokowa rzeźba Chrystusa Zmartwychwstałego,
- ramki na rokokowe kanony,
- biały ornat z haftem z XVIII wieku.




Opis skopiowano z wikipedii.
fot. Ralf Lotys (Sicherlich), CC BY 3.0 , via Wikimedia Commons