Kościół wybudowany został w 1678 roku w Opolu przy klasztorze franciszkanów, w miejscu starej średniowiecznej świątyni z drewnianą z wieżą i z trzema ołtarzami św. Barbary, św. Wawrzyńca i Matki Bożej. W 1810 roku klasztor franciszkanów został zlikwidowany a kościółek wystawiono na sprzedaż. Ostatecznie drewniana świątynia została sprzedana do Kolanowic. W grudniu 1812 roku odbyła się uroczysta konsekracja. W 1978 roku wybudowano obok kościoła dzwonnicę w 1989 roku wymieniono gontowy dach i ogrodzenie.

Kościół został wybudowany w konstrukcji zrębowej, orientowany. Nawa rzutem zbliżona jest do kwadratu. Prezbiterium jest trójbocznie zamknięte, przylega do niej niewielka zakrystia. Prezbiterium posiada sklepienie kolebkowe, w nawie strop jest belkowany, fazowany. Tęczę zamknięto półkołem ściętym. Chór muzyczny wsparto na dwóch słupach. Ponad chórem znajduje się empora z balustradą tralkową. Dachy siodłowe pokryto gontem. Na kalenicy dachu nawy znajduje się smukła ośmioboczna wieżyczka na sygnaturkę z latarnią. Na zewnątrz kościoła ściany są szalowane gontami oraz otoczone niskimi podcieniami, zwanymi sobotami (z wyjątkiem strony zachodniej kościoła). Kościół posiada bogate wyposażenie wnętrza, m.in.
- trzy ołtarze barokowe z przełomu XVII-XVIII wieku,
- barokowa ambona,
- obrazy z końca XVII wieku,
- konfesjonał,
- dwie ławy kolatorskie z XVIII wieku,
- stacje Drogi Krzyżowej,
- rzeźby z XVIII wieku.

Ołtarz główny jest barokowy, z obrazem św. Barbary, z dwoma parami kolumn i rzeźbami św. Franciszka i św. Antoniego. Parapet chóru i empory ozdobiono dwunastoma scenami z życia św. Barbary (pochodzą z około 1700 roku). Świątynię zdobi ponadto bogata polichromia pochodząca prawdopodobnie z początków XX wieku.






Opis skopiowano z wikipedi.
fot. Sławomir Milejski, CC BY-SA 4.0