„Polesie Konstantynowskie” jest jednym z najstarszych rezerwatów w Polsce i pierwszym rezerwatem w kraju utworzonym w granicach administracyjnych miasta. Powstał w czasie, kiedy miejski łódzki las przekształcano w park wypoczynkowo-rozrywkowy (Park na Zdrowiu). Twórcy rezerwatu chcieli w ten sposób ocalić resztki naturalnego ekosystemu leśnego oraz pozostawić go dla celów naukowo-dydaktycznych.

Przedmiotem ochrony jest fragment lasu o cechach naturalnych, obejmujący resztki bagiennego lasu olszowego, płaty zajmującego największą powierzchnię grądu oraz smugi łęgu jesionowo-olszowego. W drzewostanie dominują: olsza czarna (w wieku 80–100 lat), grab pospolity, brzoza brodawkowata i dąb szypułkowy.

W skład podszycia wchodzi: trzmielina pospolita, bez czarny, bez koralowy, kruszyna, czeremcha zwyczajna, leszczyna pospolita. Występują też licznie: kopytnik pospolity, bluszcz pospolity, zawilec gajowy, gwiazdnica gajowa, jaskier kosmaty.

W rezerwacie żyje wiele gatunków ptaków, drobnych ssaków i owadów, występują też liczne grzyby.

Rezerwat jest obszarem niedostępnym dla zwiedzających. Tylko raz w roku z okazji Światowego Dnia Środowiska, za zgodą wojewódzkiego konserwatora przyrody, wolontariusze mogą wejść na jego obszar, by wyzbierać śmieci.

W lesie panuje specyficzny mikroklimat, a poruszanie się utrudniają powalone drzewa, wszechobecna wilgoć, półmrok, podszyt z kolczastych roślin i zapadająca się ściółka.






Opis skopiowano z wikipedii.
fot. Chrumps, CC BY-SA 4.0 , via Wikimedia Commons