Wbrew wielu prawom religijnym, Izrael Poznański wybudował monumentalny grobowiec, sam zaaprobował projekt budowli, która powstała dopiero trzy lata po jego śmierci; co więcej – pochowany w mauzoleum jest wraz z żoną Leonią.

Mauzoleum zbudowane zostało z szarego granitu i marmuru w latach 1903–1905, według projektu Adolfa Zeligsona z berlińskiej firmy „Cremer & Wolffenstein”, która także zrealizowała budowę.

Mauzoleum umieszczono na planie koła o promieniu 9,5 metra. W grobowcu znajdują się dwa sarkofagi z czerwonego marmuru, a kopuła została udekorowana od wewnątrz szklaną mozaiką, składającą się z dwóch milionów różnokolorowych kawałków, wykonaną przez znaną włoską firmę sztukatorską z Wenecji „Compania Venezia Murano”, założoną w połowie XIX w. przez prawnika – Antonio Salviatiego.

Kamienna kopuła o profilu schodkowym, wsparta jest na kolumnach i filarach. Zdobiły ją spiżowe girlandy w stylu secesyjnym, niestety do dziś ostał się tylko potężny napis: Poznański.

I nadszedł czas śmierci Izraela. I westchnęli synowie Izraela. Był ozdobą Izraela i czynił dobro w Izraelu – zdobił mauzoleum.

W środku mauzoleum znajdują się sarkofagi Leonii i Izraela Poznańskich, wykonane one zostały przez Antoniego Urbanowskiego z czerwonego marmuru. Napisy na sarkofagach są w języku polskim, a daty urodzenia i śmierci podane są według kalendarza żydowskiego. W 1993 roku wstawiono ozdobne kraty.

Mauzoleum Poznańskiego do dziś uznawane jest za największy grobowiec żydowski na świecie.

Grobowiec jest tak wielki, że nazywany jest ostatnim pałacem Poznańskiego.





Opis skopiowano z wikipedii.
Zdjęcia: Bic (Wikimedia Commons), CC BY-SA 4.0 , via Wikimedia Commons