Był to trzeci pod względem wielkości kompleks fabryczny w Łodzi zaraz po zakładach Karola Scheiblera i Izraela Poznańskieho (obecnie Manufaktura). Jego historia zaczęła się w 1896 roku, gdy rosyjskie Ministerstwo Skarbu zakupiło od łódzkiego magistratu teren w okolicy obecnego tzw. "skrzyżowania marszałków".
Po 4 latach powstał tam kompleks fabrycznych budynków z czerwonej cegły, w którym rozpoczęto produkcje wszelkiej maści wódek. Na terenie znajdują się: budynek filtracji i zmiękczania, budynek przepompowni spiritusu, budynek morsowni, laboratorium, magazyn spirytusu i denaturatu.
Po wybuchu I Wojny Światowej teren został oddany magistratowi a fabryka została przekwalifikowana na produkcję wódki i tytoniu. W części budynków powstał przytułek dla żebraków, szkoła i prosektorium.

W 1920 roku kompleks przekazano Skarbowi Państwa, który w 1927 roku przeniósł produkcję tytoniu na ulicę Kopernika a w tym miejscu stworzył Państwową Wytwórnię Wódek nr. 14. Po wybuchu II Wojny Światowej ograniczono produkcję alkoholu i uruchomiono magazyn dla Wehrmachtu.

Produkcję alkoholu, denaturatu i octu wznowiono w czasach PRL. W latach 70. XX wieku zakład odniósł szczytową formę uzyskując na wielu produktach znak jakości klasy światowej. W 2007 roku zakład Polmosu postawiono w stan likwidacji kończąc produkcję alkoholu.
Zespół budynków wpisany został do rejestru zabytków w 1994 roku.

W 2013 roku właścicielem kompleksu została firma Virako, która w kolejnym roku ogłosiła powstanie wieloletniego projektu o nazwie "Monopolis". 16 maja 2017 roku ogłoszono rewitalizację fabryki pod cele kulturalne, rozrywkowe, usługowe i biurowe, tworząc drugie takie centrum w Łodzi po Manufakturze.