Kościół powstawał w kilku etapach. W czerwcu 1905 roku wzniesiono niewielką kaplicę jako filię chojeńskiej parafii św. Wojciecha. W latach 1923–1925 dobudowano do niej korpus nawowy.

4 stycznia 1925 roku kościół poświęcił bp Wincenty Tymieniecki. W latach 1935–1940 dokonano gruntownej rozbudowy według projektu architekta Wiesława Lisowskiego, ukończono budowę wieży i otynkowano kościół. W latach niemieckiej okupacji świątynia była czynna jako jedna z nielicznych w Łodzi.

Po wojnie, w latach 50., przeprowadzono trzecią przebudowę kościoła, która objęła likwidację wąskich lizen poprzez połączenie ich w grubsze pilastry, budowę wysokiej wieży, powiększenie okien, montaż rozety nad głównym wejściem oraz wykonanie nad bocznymi portalami płaskorzeźb przedstawiających chrzest Polski w 966 roku i śluby lwowskie króla Jana Kazimierza w 1656 roku. Ponadto w 1953 roku namalowano wewnątrz na sklepieniu wzdłuż nawy głównej polichromie przedstawiające procesję polskich świętych i błogosławionych (m.in. św. Benedykta, św. Jana, św. Mateusza, św. Stanisława, Adama Chmielowskiego, Maksymiliana Marii Kolbego i Marii Teresy Ledóchowskiej). Autorem projektu polichromii był Chwalisław Zieliński.

W latach 1981–1984 wyremontowano wnętrze kościoła, przebudowano chór, dodano elementy stiukowe wokół okien, łuków a także w prezbiterium. Zmodernizowano prezbiterium – ołtarz posoborowy. Posadzka wykonana ze szlachetnego kamienia. W 1991 roku wzniesiona została nowa dzwonnica, na której zawieszono trzy dzwony.

Dom katechetyczny został wybudowany w 1960 roku, rozbudowany w 1979 oraz w 1993.

Przed gmachem świątyni, na lewo od głównego wejścia, znajduje się posąg Matki Boskiej, kilkukrotnie dewastowany na przełomie pierwszej i drugiej dekady XXI w.

Na początku 2017 roku kościół został wpisany do rejestru zabytków.


Wyposażenie świątyni:
- Ołtarz mszalny i Najświętszego Sakramentu ze szlachetnego kamienia (w prezbiterium);
- ołtarz Najświętszego Serca Jezusa Chrystusa w głównej nawie – drewniany
- ołtarz św. Antoniego w głównej nawie – drewniany;
- ołtarz Matki Boskiej Częstochowskiej w bocznej nawie – drewniany;
- w bocznej kaplicy ołtarz Matki Boskiej Berdyczowskiej (Śnieżnej) z marmuru, ufundowany po II wojnie światowej przez pierwszego powojennego proboszcza parafii – ks. Jana Orłowskiego – jako wotum wdzięczności za ocalenie życia podczas wojny;
- organy ufundowane w 1960 roku, wykonane przez warszawską firmę Włodzimierza Truszczyńskiego, wyremontowane w 2005 roku;
- droga krzyżowa gipsowa;
- eklektyczne żyrandole;
- trzy dzwony na nowej dzwonnicy (1991).




Opis skopiowano z wikipedii.