Świątynia powstała według projektu Franciszka Tournelle’a z inicjatywy ks. Wojciecha Jakubowicza. Pierwotnie został poświęcony 2 listopada 1875 roku przez ks. Ludwika Dąbrowskiego jako kościół pod wezwaniem św. Jakuba. Konsekracja świątyni miała miejsce 19 maja 1888 roku, dokonał jej arcybiskup Wincenty Teofil Popiel–Chościak.

Podczas II wojny światowej świątynia była dostępna wyłącznie dla osób narodowości niemieckiej. 8 sierpnia 2021, w uroczystość św. Dominika, parafię objęli bracia dominikanie z klasztoru bł. Piotra Jerzego Frassatiego.


Świątynia jest trzynawowa, zbudowana na planie krzyża. Na frontonie znajduje się wieża z trzema dzwonami i sygnaturką. Wewnątrz znajduje się sześć ołtarzy. Główny z nich to dar Karola Scheiblera. Jest on również fundatorem ołtarzy w kaplicy św. Anny i w kaplicy Matki Boskiej. Ołtarz boczny w lewej nawie został ufundowany przez Edwarda Herbsta.

Przy kościele znajduje się pomnik poświęcony ofiarom stanu wojennego, a w jego północną ścianę wmurowana jest tablica upamiętniająca poległych stoczniowców.

Na froncie znajduje się wieża z trzema dzwonami. Przedwojenny zestaw dzwonów, który nie przetrwał do dziś ufundowany został w latach 1920–1930.





Opis skopiowano z wikipedii.
Zdjecie: Sławomir Milejski, CC BY 3.0 , via Wikimedia Commons