Park został utworzony w 1875 roku jako skwer publiczny (później zwany Parkiem Kolejowym) z myślą o ludziach korzystających z dworca kolejowego Łódź Fabryczna, którego gmach wzniesiono w 1868 roku. Na terenie dzisiejszego parku znajdował się las, zaistniała zatem konieczność wybudowania ścieżek doprowadzających do dworca. Pierwsze plany parku wykonał architekt miejski Hilary Majewski. Był to drugi park w Łodzi (pierwszym był park „Źródliska” założony w roku 1840).

W parku zasadzono sosny, świerki, brzozy, klony, kasztany, lipy, topole i wierzby płaczące – część z nich rośnie w parku do dziś. Na środku parku umiejscowiono plac z ozdobnym klombem. Park był przebudowywany w latach 30. XX wieku. W 1884 roku w parku została wzniesiona katedra prawosławna św. Aleksandra Newskiego. Park zaczęto nieoficjalnie nazywać parkiem Aleksandryjskim.

W latach 60. XX wieku park został przemianowany na park im. Stanisława Moniuszki, kompozytora Prząśniczki – hejnału Łodzi. W parku stoi pomnik – popiersie Stanisława Moniuszki, ufundowany w 1963 roku przez mieszkańców Łodzi. Autorami rzeźby są łódzcy plastycy Elwira i Jerzy Mazurczyk. Pomnik początkowo stał tyłem do ulicy Narutowicza, w 1970 roku obrócono go na prośbę mieszkańców. Centrum parku tworzą wraz z pomnikiem trzy klomby.

W parku znajduje się pomnik przyrody: buk pospolity. W latach 1994–1995 park został częściowo ogrodzony niskim murkiem. W 2000 roku przeprowadzono specjalistyczną pielęgnację najstarszych drzew w tym parku.

W latach 2019-2020 park przeszedł rewitalizację, która obejmowała remont alejek, nowe meble miejskie, nasadzenia, budowę placu zabaw oraz powiększenie parku o około 600m2. kosztem terenów u zbiegu ulic Kilińskiego i Rodziny Poznańskich, na których pierwotnie stała kamienica.





Opis skopiowano z wikipedii.
Zdjęcie: Arewicz, CC BY-SA 4.0 , via Wikimedia Commons