Kamienica powstała w latach siedemdziesiątych XIX wieku. W 1901 otrzymała w wyniku przebudowy charakter secesyjny, tworząc na fasadzie jedną z najpiękniejszych kompozycji secesyjnych w architekturze miasta, z kopułą zwieńczoną bukietem z liści i kwiatów. Przebudowę zaprojektował mający w tym budynku swoją pracownię architekt Gustaw Landau-Gutenteger. Swoją siedzibę miało w kamienicy Towarzystwo Wzajemnego Kredytu, a mieszkańcami domu byli m.in. Juliusz Heinzel oraz Gustaw Landau-Gutenteger. Typowe dla secesji berlińskiej są obramienia okien przypominające pnie drzew i nadproża pokryte stylizowanymi liśćmi.

W podwórzu kamienicy od 1899 istniała Synagoga Eliakima Gliksmana i Jakuba Jankielewicza.

Budynek wpisany jest do rejestru zabytków pod numerem ZS-2/27 z 8.07.1964 oraz A/27 z 20.01.1971.




Opis skopiowano z wikipedii.