Kompleks założony został w połowie XIX wieku przez Saksończyka Ludwika Huffera. Następnie przejęła i rozbudowała ją rosyjska rodzina Stolarowych.

W połowie XIX wieku parcelą, na której znalazła się potem zabudowa fabryczna zainteresował się członek znanej niemieckiej rodziny przedsiębiorców - Ludwik Huffer. Nabył on parcelę oraz zainwestował w maszyny i urządzenia. Jednakże kondycja finansowa firmy była kiepska, kapitały obce znacznie przewyższały własne.

W 1888 roku nowym właścicielem fabryki został kupiec Włodzimierz Stolarow, który wydzielił duże środki na modernizację i rozbudowę swojej firmy bawełnianej. Udało mu się spłacić większość przejętych zobowiązań.

Do przedsiębiorstwa należały nieruchomości o powierzchni ponad 5,5 ha. W 1896 roku Stolarow nabył część folwarku Smulsko, którą przekazał władzom dla ludności wiejskiej.

Do czasu wybuchu I Wojny Światowej przedsiębiorstwo zostało rozbudowane i stało się pełnym zakładem bawełnianym, obejmującym wszystkie etapy produkcji. Całość programu inwestycyjnego uzupełniały: łaźnia, stolarnia, magazyny, warsztaty mechaniczne, kilka domów mieszkalnych.

Zakłady Stolarowych wyróżniały się zaawansowanym wyposażeniem technicznym, zatrudniano tam kilkaset osób. Powstało również kilka instytucji na potrzeby załogi przedsiębiorstwa. Przy firmie funkcjonowały: apteka, ambulatorium, kasa chorych, szkoła dla dzieci pracowników.

Stolarowowie byli obywatelami Rosji i legitymowali się rosyjskim pochodzeniem. Z tego powodu zakłady przy ul. rzgowskiej 26/28, na mocy dekretu z 16 grudnia 1918 zostały przejęte przez polskie państwo. Ponowne uruchomienie produkcji miało miejsce w październiku 1919,

26 lutego 1923 roku, w wyniku zniesienia zarządu państwowego nad zakładami rodzina Stolarowych odzyskała pełnię władzy, a jedynym jej właścicielem stał się Aleksander Stolarow, syn Włodzimierza. W latach 1923-1925 do firmy wszedł Edward Huffer. W 1925 roku zmieniono stosownie do tego nazwę firmy na W. Stolarow i S-ka. Fabryka Wyrobów Bawełnianych.








Podczas II wojny światowej przedsiębiorstwo było prowadzone na rachunek właścicieli i występowało jako W. Stolarow & Co. Baumwoll – Spinnerei – Weberei und Appretur.

Po wojnie przedsiębiorstwo przeszło na własność Skarbu Państwa orzeczeniem Ministerstwa Przemysłu i Handlu z 20 czerwca 1947 roku.

W dawnym kompleksie fabrycznym znajdują się hurtownie oraz punkty handlowo-usługowe.
Z oryginalnego budynku zachowały się jedynie dwie ściany, ponieważ reszta struktury była w złym stanie technicznym. Nowy budynek składa się z dwóch skrzydeł. Na parterze o I piętrze została zachowana frontowa, ceglana ściana, na drugim piętrze pojawiła się szklana nadbudowa. Wejście do budynku znajduje się na samym rogu skrzyżowania ulic. W tym miejscu została przerwana murowana fasada, a nad nim wysunie się szklana fala.

Od 2. połowy 2008 roku w budynku dawnej szkoły znajdują się m.in. placówki Alior Bank, Deutsche Bank, Polbank, Raiffeisen Bank. W części biurowej budynku od maja 2011 roku mieści się też siedziba łódzkiej spółki MakoLab S.A.