Budynek w stylu neorenesansowym powstał w 1882 roku według projektu Edwarda Kreuzberga. Willę zbudowano na zamówienie łódzkiego fabrykanta Teodora Milscha.

Teodor Milsch był założycielem trzeciego w Łodzi (po browarach braci Gehlig i rodziny Anstadtów) browaru przemysłowego. Browar powstał w 1878 roku przy drugorzędnej piaszczystej drodze, biegnącej z centrum miasta do lasu miejskiego, pod numerem 53. Wtedy też ulica przy browarze uzyskała przydomek Milsza (od nazwiska fabrykanta) i nazwa ta – już jako urzędowa – funkcjonowała do 1923 roku, gdy patronem ulicy został Mikołaj Kopernik. Obok browaru stworzono pierwszy w Łodzi „ogród rozrywkowy” oferujący klientom różnego typu plenerowe rozrywki. Na jego terenie znajdował się ogród spacerowy, staw z łódkami, drewniane altany i muszla koncertowa, a także piętrowy budynek restauracji nazywany „Leśniczówką” (Waldschloesschen), który powstał około 1880 roku. „Leśniczówka” posiadała salę taneczną oraz dobudowane później (1895) bufet i kuchnię. Właściciele ogrodu urządzali występy artystyczne, koncerty orkiestr, loterie. W „Leśniczówce” organizowano zabawy, imprezy taneczne. Miejsce to zostało opisane przez Władysława Reymonta w Ziemi obiecanej. Po rewolucji 1905 budynek był wykorzystywany przez związki zawodowe, a po ich rozwiązaniu przez władze rosyjskie jako obiekt mieszkalny. W 1920 roku zakwaterowano w nim uciekinierów z tych obszarów Polski, które zostały zajęte przez wojska bolszewickie. „Leśniczówkę” rozebrano w latach 30. XX wieku.

W pobliżu browaru rodzina Milschów wybudowała swoją rodzinną siedzibę. Willa Milschów w 1908 roku stała się własnością Cechu Rzeźników i Wędliniarzy i przeszła generalny remont. Cech ten utracił prawa do willi w okresie PRL, gdy budynek został upaństwowiony. Mieścił się w nim m.in. dom kultury (klub „Karolek”), stołówka zakładów Harnama Rena-Kord, mających siedzibę przy ul. Łąkowej (w budynku zakładu jest obecnie hotel), oraz restauracje (najpierw „Kometa”, później „Kaprys”). W latach 80. XX wieku cech odzyskał obiekt. Pomieszczenia w willi są podnajmowane, również na cele restauracyjne (pub, restauracja).

17 grudnia 1982 roku willa została wpisana do rejestru zabytków.

Bryła budynku jest rozczłonkowana, częścią obiektu jest trzykondygnacyjna wieża. Charakterystyczne dla willi są: boniowana elewacja, liczne gzymsy, otwory okienne podzielone przez półkolumienki z kapitelem jońskim. Po bokach od strony ogrodu znajdują się rzeźbione, drewniane werandy. Balkon od strony ul. Kopernika ma zdobione wolutami wsporniki, a nad oknem oparte na kartuszu putta z festonami.





Opis skopiowano z wikipedii
Zdjęcia: Mietek Ł, CC BY-SA 3.0 , via Wikimedia Commons