W 1770 roku obiekt rozbudowano dla biskupa Ignacego Krasickiego. Przebudowa objęła dobudowę skrajnych pomieszczeń, wykonanie owalnych okien sali głównej i ujednolicenie elewacji zewnętrznej. Pałac nabrał w ten sposób cech barokowego klasycyzmu stanisławowskiego. Jest to parterowy budynek o pięciu symetrycznych członach, które tworzą wydłużony prostokąt. Człon środkowy jest zaakcentowany wyższym dachem czterospadowym i dwustronnym ryzalitem z trójkątnym naczółkiem. W skrajnych elewacjach półkolumny. W centralnej, ośmiobocznej sali nakrytej kopułą późnobarokowe freski z motywem Czterech Pór Roku.






Zdjęcie: Krzysztof Rakowski, CC BY-SA 3.0 , via Wikimedia Commons