Rezerwat o powierzchni 63,79 ha (22,27 ha otuliny) obejmuje płytkie i eutroficzne Jezioro Koskowickie oraz jego brzegi. Jezioro stanowi część Pojezierza Legnickiego, zespołu najstarszych jezior polodowcowych w Polsce i jedynego pojezierza na Śląsku. Większość rezerwatu zajmuje otwarta tafla zbiornika – litoral jeziora ogranicza się zasadniczo tylko do zbiorowiska szuwarowego stanowiącego jednak ponad 10% chronionego obszaru. Trzcinowisko Jeziora Koskowickiego należy do największych na Dolnym Śląsku. Zbiorowiska roślinne rezerwatu nie tworzą chronionych siedlisk przyrodniczych, nie występują tu również chronione gatunki roślin. W otulinie rezerwatu, na półwyspie wytworzyła się murawa napiaskowa ze stanowiskiem chronionej centurii pospolitej. Rezerwat nie posiada pełnego spisu flory.

Walory faunistyczne rezerwatu obejmują przede wszystkim zgrupowanie ryb i ptaków. Ichtiofauna zbiornika to ok. 20 gatunków, w tym chroniona różanka i piskorz. Awifauna lęgowa jeziora obejmuje ok. 30 w większości chronionych gatunków, w tym rzadkiego na Śląsku bąka, zielonkę i wąsatkę. Do końca XX w. zbiornik był istotnym żerowiskiem i noclegowiskiem ptaków w okresie pozalęgowym, jednak wraz ze wzrostem rekreacyjnego wykorzystania jego brzegów stracił na znaczeniu jako ostoja ptaków migrujących.

Teren rezerwatu jest intensywnie wykorzystywany rekreacyjnie, co przyczynia się do niszczenia nadbrzeżnej roślinności i zaśmiecania brzegów. Jednym z głównych zagrożeń jest niekontrolowana presja wędkarska obejmująca ruch pojazdów mechanicznych na brzegu jeziora, budowę i eksploatację pomostów oraz użytkowanie przystani dla łodzi. Wody jeziora są zanieczyszczane przez spływ nawozów z pól uprawnych dominujących w jego zlewni.






Opis skopiowano z wikipedii.
fot. Airwolfhound, CC BY-SA 2.0 , via Wikimedia Commons