Pomysł utworzenia muzeum zrodził się w 1945 roku a jego podstawę miały stanowić eksponaty po niemieckim Heimatmuseum Westpreussen, założonym w 1926 roku. Początkowo zbiory miały zostać przeniesione do Muzeum Narodowego w Warszawie, jednak dzięki staraniom ówczesnego starosty Wiesława Sztejnike, pozostały w Kwidzynie. Oficjalne otwarcie muzeum nastąpiło 20 listopada 1950 roku. Utworzono wówczas dwie wystawy: stałą, archeologiczną oraz czasową złożoną z reprodukcji obrazów z Galerii Trietiakowskiej. Od połowy lat 50-tych w muzeum gromadzona jest kolekcja przyrodnicza. Odbywały się tu także wystawy o tej tematyce, współorganizowane przez Ligę Ochrony Przyrody – Oddział Gdański. Po ukończeniu remontu trzeciego piętra zamku (w 1967 roku), utworzono tam stałą wystawę przyrodniczą "Przyroda skarbem narodu". Od stycznia 1973 roku Muzeum w Kwidzynie funkcjonuje jako Oddział Muzeum Zamkowego w Malborku. Liczące około 5.000 eksponatów zbiory zostały podzielone na kolekcje: 1. Dzieła sztuki - naczynia szklane z końca XIX i początku XX wieku, naczynia porcelanowe z XVIII, XIX i początku XX wieku, portret Mężczyzny z czaszką (XVII wiek), płaskorzeźba Zabójstwo Abla, alabastrowa płaskorzeźba "Święta Rodzina odpoczywająca podczas ucieczki do Egiptu" (1683), dębowa skrzynia obita pasami żelaznej blachy (XIV w.), dwa XVIII-wieczne fotele, intarsjowany stół z marmurowym blatem (1648), monety pochodzące z XIV-XX wieku, XIX-wieczne monety rosyjskie i francuskie, XVII- i XVIII wieczne monety pruskie, XVII i XVIII-wieczne mechanizmy zamków, renesansowy portal (1612), XVIII-wieczne świeczniki i żyrandole. 2. Znaleziska archeologiczne - krzemienne młoty, motyki, rozcieracze oraz żarna z epoki kamienia, naczynia ceramiczne, młot wykonany z poroża jelenia, zapinki lateńskie, bursztynowe paciorki, bogato zdobione grzebienie kościane. 3. Zbiory etnograficzne - formy piernikarskie (XVI-XIX w.), drewniane matryce, wywieszka cechu sukienników i postrzygaczy owiec (XVI w.), dwudrzwiowa szafa na odzież (1789), intarsjowana skrzynia (1802), krzesło dla prządki (1804). 4. Zbiory przyrodnicze: a) sekcja botaniczna: ponad 700 kart, w tym zbiory herbarium J. Peil z lat 1867–1915, b) sekcja paleontologiczna: m.in. ząb mamuta, kości walenia wydobyte z koryta Wisły, jajo hadrozaura, najlepiej zachowana w kraju czaszka tura wraz z niekompletnym szkieletem, c) sekcja faunistyczna: kolekcja okazów ssaków, ptaków, gadów, owadów, płazów, kolekcja jaj ptaków krajowych (123 gatunki). Muzeum posiada następujące pracownie dydaktyczne: Historii i Sztuki, Archeologii, Etnograficzna, Przyrodniczą, Konserwatorską Zbiorów Przyrodniczych.






Opracowano na podstawie wikipedii.
Zdjęcia: Dawid Galus [CC BY-SA 3.0 PL (https://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0/pl/deed.en)]