Pierwszy kościół powstał w 1326 r. (potwierdzony źródłowo w 1335). Obecny wybudowany został przez jednego z kilku Paczółtowskich, współwłaścicieli przed 1515 r. Inną datę (1518–1520) podaje M. Kornecki. Odnowiony w latach 1671–1681, przez kamieniarza z pobliskiego Dębnika, Adama Negowicza. Podczas restauracji kościół podmurowano, nakryto nowym dachem, odnowiono wnętrza oraz otoczono murem obwodowym. Około 1528 dobudowano słupową drewnianą wieżę a w 1889 przebudowano zakrystię. Kolejna restauracja miała miejsce w 1820, a ostatnia w latach 1991–1996.

Kościół jednonawowy konstrukcji zrębowej, z prezbiterium zamkniętym trójbocznie. Okna w południowej ścianie korpusu, zbudowany z drewna modrzewiowego w stylu późnogotyckim. Od frontu kwadratowa wieża konstrukcji słupowo-ramowej z kruchtą w przyziemiu. Dach dwuspadowy, kryty gontem z drewnianą wieżyczką na sygnaturkę. Portale z nadprożami wyciętymi w ośli grzbiet, drzwi do zakrystii okute w skośną kratę z antabą i zamkiem z poł. XVI w. Ś.P. ksiądz kanonik Jan Kopytko (proboszcz parafii) zbadał drzewo, z którego zrobiony jest kościół. Wbrew powszechnemu uznaniu, że jest to modrzew, okazało się, że budulcem jest jodła.

Wyposażenie:
Barokowe organy z cymbałem z 1701.
Polichromia z końca XIX w., na północnej ścianie prezbiterium i nawy oraz fragmenty polichromii z 2. poł. XVII w. ze scenami Męki Pańskiej.
We wczesnobarokowym ołtarzu głównym z 1604, gotycki obraz Matki Boskiej Niepokalanie Poczętej z Dzieciątkiem na tle krzewu gorejącego, zwanej „Paczółtowską Panią”, w postaci Madonny Apokaliptycznej (niewiasty obleczonej w słońce i depczącej księżyc).
Późnogotycki tryptyk z lat 1460-1470, skrzydła na awersach z obrazami św. Barbary i św. Katarzyny Aleksandryjskiej oraz scena Zwiastowania z 2. poł. XV w.
Wzorzyste Antependium z czarnego „marmuru” dębnickiego, z XVII w. wykonane przez miejscowych kamieniarzy-artystów.
Barokowe ołtarze boczne manierystyczne św. Anny i św. Józefa z pocz. XVIII w. i późnorenesansowy św. Mikołaja z ok. 1600.
Gotycko-renesansowa chrzcielnica w kształcie kielicha odlana z brązu w 1533 na zlecenie Jana Paczółtowskiego, lichtarz na paschał z 1685.
Późnogotycki krucyfiks ze starego kościoła z pocz. XVI w.
Obrazy: późnogotycki, wotywny obraz Chrystusa Frasobliwego z M.B.B., św. Stanisławem Biskupem i św. Szczepanem z pocz. XVI w. oraz obraz Chrystus w Tłoczni Mistycznej z 2. poł. XVII w.
Barokowa ambona połączona z konfesjonałem.



Obok kościoła dzwonnica z 1968 zbudowana na planie kwadratu, odeskowana i pokryta gontem podczas generalnego remontu świątyni przeprowadzonego w latach 90. XX w. Znajdują się tam trzy dzwony, w tym zabytkowy Maria z 1535.

W murze i na terenie dawnego cmentarza przykościelnego znajdują się nagrobki i epitafia.

Adama Negowicza (1598-1681) „magistra kunsztu kamieniarskiego” dobrodzieja tego kościoła oraz jego żony Róży (zm. 1671 r.).
Wojciecha Maciejowskiego (zm. 1732) „magistra struktur od marmuru”
Włocha Eliasza Franciszka Gallíego (zm. 1794) „magistra fabryki marmurów dębnickich”
Antoniego Furdzika (1832-1902) dzierżawcy dóbr Żary, uczestnika powstania styczniowego.
Obok kościoła rosną dwa drzewa, stanowiące pomniki przyrody; lipa o obwodzie około 490 cm i dąb o obwodzie około 400 cm.





Opis skopiowano z wikipedi.
fot. Jerzy Opioła, CC BY-SA 4.0 , via Wikimedia Commons