Znajduje się na północnym zboczu Czoła, za pasem drzew, około 25 m poniżej niebieskiego szlaku turystycznego wiodącego główną granią Pienin Czorsztyńskich. Powyżej niej jest polana Toporzyskowe, przez którą przechodzi ten szlak.

Wydziorki znajdują się na wysokości około 750–790 m na stoku lekko opadającym w kierunku północno-wschodnim do suchej w tym miejscu doliny Pienińskiego Potoku. Górą łączą się z polaną Za Skałką, która znajduje się na stoku zachodnim, opadającym do doliny Zagrońskiego Potoku. Obydwie polany są poza szlakiem turystycznym w obrębie Pienińskiego Parku Narodowego.

Dzięki specyficznym warunkom glebowym, klimatycznym i geograficznym łąki i polany Pienińskiego Parku Narodowego były siedliskiem bardzo bogatym gatunkowo. Rosły na nich także liczne gatunki storczyków. Zmiana lub zaprzestanie ich użytkowania sprawiło, że zmniejszyła się ich różnorodność gatunkowa. W latach 1986–1988 na polanie Wydziorki zanotowano występowanie dwóch rzadkich gatunków storczyków: kukułka bzowa (Dactylorhiza sambucina) i kukułka Fuchsa (Dactylorhiza fuchsii). Obecnie na większości łąk Pienińskiego Parku Narodowego storczyki już nie występują, lub występują tylko 1–2 pospolite gatunki.

W 1987 r. J. Kiszka na polanie Wydziorki znalazł rzadki gatunek porosta jaskrawiec drobniutki (Xanthocarpia crenulatella).





Opis skopiowano z wikipedi.
fot. Jerzy Opioła, CC BY-SA 4.0 , via Wikimedia Commons