Pierwotnie pełniła funkcję latarni umarłych. Na noc zapalano latarnię wyciąganą na sznurze. We wnęce umieszczono później figurkę Chrystusa Frasobliwego.

Słup dębnicki powstał w XVI w. lub na początku XVII w. Według Władysława Łukasiewicza pierwotnie był on pierwszą w linii latarnią umarłych, które prowadziły do opactwa tynieckiego. Pozostałości tej linii latarń dochowały się w postaci słupów w krakowskich Pychowicach, Kostrzu, Skotnikach i w samym Tyńcu.

Nie ma określonej dokładnie daty, kiedy do słupa wstawiono figurę Chrystusa i zmieniła się funkcja z latarni na kapliczkę. Pewne jest natomiast, że do 1904 wnęki słupa były ozdobione pochodzącymi prawdopodobnie z XVI wieku taflami majolikowymi przedstawiającymi scenę Męki Pańskiej. W roku tym zostały one usunięte w trakcie restauracji i wyrzucone. Uratował je hr. Edward Starzeński, który następnie przekazał je do Muzeum Narodowego w Krakowie. Podobnymi majolikami zdobiony był również słup w Batowicach.

Ze słupem związana jest legenda, według której tu miał dokonać przeglądu wojsk król Sobieski. W innej wersji legendy mowa jest o usytuowaniu kapliczki na mogile poległych w jednej z walk o Kraków.

Kapliczka została gruntownie wyremontowana w 2009.






Opis skopiowano z wikipedi.
fot. Jacek Plewa (Jacek555), CC BY-SA 4.0 , via Wikimedia Commons