Poświęcona została 27 listopada 1902 roku przez ks. Otto Gronau, ówczesnego proboszcza. Pierwotnym patronem była św. Maria Magdalena. 19 maja 1891 roku w miejscu obecnego kościoła spłonęła drewniana świątynia na skutek uderzenia przez piorun. W 1695 roku wcześniejszy drewniany kościół spłonął również poprzez uderzenia pioruna. Wezwanie Narodzenia Najświętszej Maryi Panny nadano po II wojnie światowej.

Wewnątrz świątyni znajduje się barokowe wyposażenie, które zostało uratowane z drewnianego kościoła przez wiernych. Wkomponowane zostało ono w dwudziestowieczną stylistykę, na którą składa się:

późnobarokowy ołtarz główny z pierwszej połowy XVIII wieku z dwoma obrazami na płótnie,
późnobarokowy lewy ołtarz boczny św. Marii Magdaleny z 1701 roku,
rokokowy prawy ołtarz boczny z początku XVIII wieku z późnobarokowym obrazem Matki Bożej Bolesnej,
późnobarokowa ambona z początku XVIII wieku z biblijnym Samsonem
rokokowa chrzcielnica z pierwszej połowy XVIII wieku.
W świątyni znajdują się również zabytkowe organy.





Opis skopiowano z wikipedii.
fot.
Krzysztof Masloch, CC BY-SA 3.0 , via Wikimedia Commons