Autor
Opis
Neorenesansowy, zabytkowy ratusz położony w centralnej części placu Bolesława Chrobrego w Kłodzku.
Został zbudowany w latach 1887–1890 według projektu niemieckiego architekta Ewalda Bergera. Pierwotnie mieścił magistrat miasta Kłodzka, następnie oddział PKO. Od 1990 r. jest siedzibą Burmistrza Kłodzka, Rady Miejskiej w Kłodzku, wydziałów Urzędu Miejskiego w Kłodzku i straży miejskiej. Na parterze mieści się Powiatowa i Miejska Biblioteka Publiczna oraz trzy kawiarnie i informacja turystyczna. W ratuszu mieści się również Studio Kłodzko Polskiego Radia Wrocław.
Data rozpoczęcia budowy jest nieznana. Pewne jest, że powstał w pierwszej połowie XIV w. Nie wiadomo, jak wyglądała pierwotna budowla, która zlokalizowana była we wschodniej części rynku. Już w 1366 kroniki notują pożar ratusza, którego odbudowę dokończono w 1400 r. Zgodnie ze średniowiecznym zwyczajem parter zajmowały kramy piekarskie, sukiennicze i szewskie, zaś wyższą kondygnację – magistrat miejski. W latach 1549, 1622, 1653, 1654 dokonywano kolejnych przebudów budynku.
W 1744 r. ratusz ponownie spłonął. Odbudowy po tym pożarze były niefortunne. Elewacja zachodnia składała się z trzech niezharmonizowanych ze sobą części. Lewa należała do dobudowanej w XIX w. kordegardy, utrzymanej w pruskim stylu koszarowym z połowy XIX w. Ostatnia przebudowa nastąpiła w końcu XIX wieku po tym, kiedy kolejny raz obiekt spłonął – w nocy z 20 na 21 września 1886 r. Przed spaleniem udało się uratować tylko pochodzącą ze średniowiecza wieżę.
Projektantem nowego ratusza był architekt Ewald Berger, który zatrudniony był wcześniej przy przebudowie pałacu w Bożkowie. Rozwiązania architektoniczne pałacu były inspiracją dla twórcy kłodzkiego ratusza. Budowa nowego gmachu trwała od 1887 do 1890 r., kosztowała miasto 319 tys. marek. Uroczystego otwarcia dokonano 24 września 1890 r. o godz. 17; interesantów przyjmowano już jednak od czerwca.
Przez pewien czas ratusz był siedzibą muzeum założonego w 1906 r., zajmującego dwa pomieszczenia. W grudniu 1950 r. do pomieszczeń parterowych ratusza zostały przeniesione: Powiatowa Biblioteka Publiczna i Miejska Biblioteka Publiczna (połączone ze sobą w 1955 r.).
Najstarszą i najlepiej zachowaną częścią pierwotnego ratusza jest średniowieczna wieża, o przekroju kwadratu, posiadająca na piętrze renesansową galerię. Wyższa część jest ośmiokątna i posiada barokowy hełm z iglicą. Bryła ratusza ma trzy kondygnacje i jest wykonana w stylu neorenesansowym. Dach i elewacje są bogato zdobione detalami architektonicznymi.
Do najokazalszych pomieszczeń należą:
Sala posiedzeń rady z drewnianym stropem i boazeriami o charakterze neobarokowym
Klatka schodowa reprezentacyjna, neobarokowa z witrażami, witrażowym świetlikiem oraz wykonanym z białego marmuru portalem wielkiej sali ozdobionej toskańskimi kolumnami
Sala Rajców z malarstwem ściennym autorstwa K. i Z. Janotów
Opis skopiowano z wikipedii.
fot. Jacek Halicki, CC BY-SA 3.0 PL , via Wikimedia Commons
Data rozpoczęcia budowy jest nieznana. Pewne jest, że powstał w pierwszej połowie XIV w. Nie wiadomo, jak wyglądała pierwotna budowla, która zlokalizowana była we wschodniej części rynku. Już w 1366 kroniki notują pożar ratusza, którego odbudowę dokończono w 1400 r. Zgodnie ze średniowiecznym zwyczajem parter zajmowały kramy piekarskie, sukiennicze i szewskie, zaś wyższą kondygnację – magistrat miejski. W latach 1549, 1622, 1653, 1654 dokonywano kolejnych przebudów budynku.
W 1744 r. ratusz ponownie spłonął. Odbudowy po tym pożarze były niefortunne. Elewacja zachodnia składała się z trzech niezharmonizowanych ze sobą części. Lewa należała do dobudowanej w XIX w. kordegardy, utrzymanej w pruskim stylu koszarowym z połowy XIX w. Ostatnia przebudowa nastąpiła w końcu XIX wieku po tym, kiedy kolejny raz obiekt spłonął – w nocy z 20 na 21 września 1886 r. Przed spaleniem udało się uratować tylko pochodzącą ze średniowiecza wieżę.
Projektantem nowego ratusza był architekt Ewald Berger, który zatrudniony był wcześniej przy przebudowie pałacu w Bożkowie. Rozwiązania architektoniczne pałacu były inspiracją dla twórcy kłodzkiego ratusza. Budowa nowego gmachu trwała od 1887 do 1890 r., kosztowała miasto 319 tys. marek. Uroczystego otwarcia dokonano 24 września 1890 r. o godz. 17; interesantów przyjmowano już jednak od czerwca.
Przez pewien czas ratusz był siedzibą muzeum założonego w 1906 r., zajmującego dwa pomieszczenia. W grudniu 1950 r. do pomieszczeń parterowych ratusza zostały przeniesione: Powiatowa Biblioteka Publiczna i Miejska Biblioteka Publiczna (połączone ze sobą w 1955 r.).
Najstarszą i najlepiej zachowaną częścią pierwotnego ratusza jest średniowieczna wieża, o przekroju kwadratu, posiadająca na piętrze renesansową galerię. Wyższa część jest ośmiokątna i posiada barokowy hełm z iglicą. Bryła ratusza ma trzy kondygnacje i jest wykonana w stylu neorenesansowym. Dach i elewacje są bogato zdobione detalami architektonicznymi.
Do najokazalszych pomieszczeń należą:
Sala posiedzeń rady z drewnianym stropem i boazeriami o charakterze neobarokowym
Klatka schodowa reprezentacyjna, neobarokowa z witrażami, witrażowym świetlikiem oraz wykonanym z białego marmuru portalem wielkiej sali ozdobionej toskańskimi kolumnami
Sala Rajców z malarstwem ściennym autorstwa K. i Z. Janotów
Opis skopiowano z wikipedii.
fot. Jacek Halicki, CC BY-SA 3.0 PL , via Wikimedia Commons
Lokalizacja
Kłodzko, dolnośląskie