Studnia stanowi jeden z najważniejszych symboli renesansowego miasteczka. Początkowo była ulicznym zdrojem. Pod koniec XIX stulecia zamontowano w niej ręczną pompę abisyńską ułatwiając tym samym czerpanie wody. W 1913 roku znany architekt Jan Koszczyc Witkiewicz nadał jej obecny wygląd. Zaprojektował jej drewnianą obudowę oraz charakterystyczne zadaszenie z pazdurem. W latach 80. XX wieku na studni zamontowano nową żeliwną pompę a w późniejszych latach także oświetlenie.



Jak głosi tabliczka, woda ze studni nadaje się nie tylko do picia, ale służy także do umycia owoców zakupionych na targu, który odbywa się na głównym rynku we wtorki i piątki, od wczesnego ranka do godzin południowych.



Legenda głosi, że kto napije się wody z kazimierskiej studni, będzie stale wracał do Kazimierza Dolnego. W narożniku rynku (w kierunku fary) znajduje się podobna studnia. W Kazimierzu znajdziemy jeszcze dwie studnie: na ul. Krakowskiej i Lubelskiej.