Dzwonnica została wzniesiona na pozostałościach wieży mieszkalnej, wybudowanej w czasach średniowiecza. W 1853 roku została niemal doszczętnie zniszczona przez pożar. Odbudowano i rozbudowano ją dopiero w 1886 roku z przeznaczeniem na budynek mieszkalny. W latach 80. XX wieku budynek przywrócono do pierwotnej formy. W kolejnych latach wielokrotnie zmieniano charakter budynku, działała tu między innymi piekarnia, herbaciarnia i czytelnia. Przez wiele lat mieściło się tutaj Muzeum Sztuki Złotniczej, (jedyne tego rodzaju w Polsce). Obecnie budynek dzwonnicy dzierżawi prywatny przedsiębiorca.