Pierwsza wzmianka o tym kościele pochodzi z "Roczników" Długosza, który napisał o przekazaniu Kazimierza biskupstwu lubuskiemu przez Henryka Brodatego w 1237 r. Przez wieki przechodził przebudowy – dzisiaj możemy znaleźć ślady romańskiego portalu w ścianie południowej i znaki kamieniarskie – krzyż na podstawie (Ziemia) oraz krzyż na okręgu (Wenus). Około 1512 przebudowany w stylu późnogotyckim z fundacji bp. Lubrańskiego. Spalony przez Szwedów na początku XVIII wieku, odbudowany. W 1859 powiększony. Z romańskiego kościoła zachowana apsyda, ściany prezbiterium i dolne partie murów nawy. Od południa zamurowany romański portal. Wyposażenie wnętrza rokokowe z 1 połowy XVIII wieku, w barokowym ołtarzu głównym obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem z XVII wieku, w sukience z 1766 roku, ołtarze boczne rokokowe. Ołtarz po lewej stronie poświęcony Pięciu Braciom Męczennikom ze srebrną trumienką z relikwiami świętych Męczenników. Na stropie polichromia z około połowy XIX wieku – hagiografia pięciu męczenników z Międzyrzecza. Ich zabójcy przedstawieni w pikielhaubach. W kościele znajduje się również późnogotycka rzeźba Matki Bożej i kamienna chrzcielnica z XVI wieku.





Opis skopiowano z wikipedi.
fot. Flyz1, CC BY-SA 4.0 , via Wikimedia Commons