Utworzony w 1996 r. w celu zachowania fragmentu lasu reprezentującego fitocenozę świetlistej dąbrowy (Potentillo albae-Quercetum) i środkowoeuropejskiej mokrej dąbrowy trzęślicowej (Molinio caeruleae-Quercetum roboris). Spotykany jest tu również zespół grądu ubogiego, rosnącego w najbardziej zróżnicowanym pod względem rzeźby terenu fragmencie Puszczy Bieniszewskiej. Obecnie dąbrowy występują w zubożałej postaci, w drzewostanie dominuje dąb bezszypułkowy (Quercus petraea), miejscami z domieszką sosny zwyczajnej (Pinus sylvestris), w poszyciu leszczyny (Corylus avellana), rzadko buka (Fagus sylvatica) i jałowca pospolitego (Juniperus communis). Runo jest bogate, zawiera kilka gatunków prawnie chronionych:

lilia złotogłów (Lilium martagon)
kopytnik pospolity (Asarum europaeum)
konwalia majowa (Convallaria majalis)
kalina koralowa (Viburnum opulus)
kruszyna pospolita (Frangula alnus)
oraz liczne nieobjęte ochroną prawną gatunki:

konwalijka dwulistna (Maiantheum bifolium)
przylaszczka pospolita (Hepatica nobilis)
groszek czerniejący (Lathyrus niger)
dziurawiec skąpolistny (Hypericum montanum)
pszeniec zwyczajny (Melampyrum pratense)
turzyca pigułkowata (Carex pilulifera)
W części południowej znajduje się kilka jeziorek śródleśnych, w tym Jezioro Wściekłe, w pobliżu którego znajduje się fragment łęgu olszowego ze starymi olszami i czeremchą, który na skutek ogólnego przesuszenia całego terenu ewoluuje w kierunku grądu.






Opis skopiowano z wikipedi.
fot. Hedwig Storch, CC BY-SA 3.0 , via Wikimedia Commons