Plany utworzenia parafii sięgają połowy XIX wieku, kiedy to następowała industrializacja Górnego Śląska i spowodowany tym szybki wzrost ludności w tym regionie. W 1858 roku katowiccy katolicy rozpoczęli rozmowy w sprawie przeniesienia do Katowic (będącego wówczas jeszcze wsią) drewnianego kościółka z Biskupic. W międzyczasie postawiono tymczasowy kościół z muru pruskiego, która następnie została rozebrana. O budowie większej świątyni zdecydował ówczesny biskup wrocławski Heinrich Forster, który wiosną 1861 roku wyznaczył na architekta Alexisa Langera.

Zamysł świątyni początkowo był dość monumentalny. Biskup Fortster zdając sobie sprawę z błyskawicznego wzrostu ludności wywołanego rozwojem śląskiego górnictwa zlecił architektowi zaprojektowanie potężnej, trzynawowej świątyni. Zamysł ten okazał się jednak zbyt kosztowny i zaczęto korygować projekt architektoniczny. Główną zmianą było zredukowanie bocznych naw do rzędu kaplic umieszczonych pomiędzy przyporami. Ostatecznie powstał czteroprzęsłowy, jednonawowy kościół z rzędem bocznych kaplic, z przejściami przeprutymi między przyporami, co sprawiło, że sprawiają one wrażenie naw.

Kościół posiada transept i jednoprzęsłowe, wieloboczne prezbiterium do którego przylega zakrystia. Na piętrze prezbiterium znajduje się oratorium. Od zachodniej strony świątynia posiada oktagonalną wieżę o wysokości 71 metrów, zdobioną w stylu typowego dla Langera neogotyku z wpływami szkoły nadreńskiej. Wieżę poprzedza duża kruchta na rzucie połowy sześciokąta: dwie mniejsze kruchty znajdują się przy bocznych wyjściach na ramionach transeptu. Sama budowla nie jest jednak całkowicie typowa dla tego architekta - jest to jedyny kościół powstały według projektu Langera, który wybudowano nie z cegły lecz kamienia. Sprawia to wrażenie, że kościół jest mniej strzelisty a bardziej przysadzisty niż ma to miejsce w rzeczywistości. W najszerszym miejscu transeptu kościół ma 31 metrów, od prezbiterium do kruchty mierzy 43 metry długości.

Nad wystrojem wnętrza pracowało wielu twórców. Witraże zaprojektował Adam Bunsch. Przedstawiają one symbole cnót chrześcijańskich (z prawej strony głównej nawy) oraz symbole grzechu (z lewej strony). Po obu stronach nawy głównej umieszczono obrazy "Cyklu Maryjnego" Józefa Unierzyskiego, zięcia Jana Matejki z lat 1928-1930.

Wystrój Kaplicy Najświętszego Sakramentu zaprojektowała Teresa Michałowska-Rauszer. Wraz rzeźbiarzem Henrykiem Piechaczkiem wykonała także kamienną monstrancję, będącą wotum z okazji II Krajowego Kongresu Eucharystycznego III Wizyty Duszpasterskiej Jana Pawła II w Polsce. W kaplicy ponadto znajduje się obraz przedstawiający "Św. Jacka z Ludem Śląskim", wykonany przez Aleksandra Grigorjewicza Paskiewicza. Wśród ludu widoczny jest przedstawiony błogosławiony ks. Emil Szramek w śląskim stroju.

W transepcie znajduje się stary ołtarz utrzymany w konwencji sacra conversazione, pochodzący prawdopodobnie z III ćwierci XV wieku, namalowany na desce temperą, stylistycznie należący do niemieckiego malarstwa gotyckiego.


W 1982 roku kościół wpisano do rejestru zabytków.



Zdjęcia: Lestat (Jan Mehlich), CC BY-SA 3.0 , via Wikimedia Commons
Zdjęcia wnętrza: Polar123, CC BY-SA 3.0 PL , via Wikimedia Commons