W latach 70. XIX wieku w tym miejscu swój dom i warsztat miał kołodziej Johann Wanjura. Właścicielem kamienicy, zbudowanej zapewne w 1897 roku, był zapewne jego potomek, Emil Wanjura. Od 1897 roku prowadził on na jej parterze sklep kolonialny i gospodę. Znajdował się w niej wyszynk alkoholi Karla Strzody (niem. Destillation Strzoda). Wyższe kondygnacje przeznaczone zostały na lokale mieszkalne. W okresie międzywojennym gospoda przekształciła się w restaurację zwaną „Wzgórze Wanjury”. W latach 30. XX wieku w oficynie na II piętrze mieściła się administracja gazety „Polska Zachodnia”.

Budynek murowany z cegły, czterokondygnacyjny. Kondygnacja parterowa zaznaczona od góry gzymsem, na pozostałych kondygnacjach dominują podziały pionowe. Fasada od strony ul. Kościuszki dziewięcioosiowa, z czego po dwie skrajne osie ujęte wykonanymi z boniowania lizenami w formie pseudoryzalitów. Fasada od ul. Batorego sześcioosiowa, z tego oś najbliższa narożnika również ujęta w formę pseudoryzalitu. W ściętym narożniku jedna oś okien. Ryzality, ścięty narożnik oraz dwie osie skrajne od ul. Batorego zwieńczone trójkątnymi, pseudowolutowymi naczółkami z małymi okienkami. Otwory okienne prostokątne, na ostatniej kondygnacji objęte od góry ozdobnymi opaskami. Ponad ściętym narożnikiem wznosi się niewielka, segmentowa (ośmioboczna) kopułka. W drobnym detalu architektonicznym widoczne wpływy secesji.





Opis skopiowano z wikipedii.
Zdjęcie: kodens79 / fotopolska.eu, CC BY-SA 2.0 , via Wikimedia Commons