Budynek powstał z przeznaczeniem na siedzibę urzędu skarbowego, kasę skarbową, urzędu katastralnego oraz urzędu akcyz i monopoli. W celu lepszego wykorzystania budynku postanowiono podzielić go na dwie części: w jednej umieścić urzędy, a w drugiej mieszkania dla urzędników. W 14-piętrowej, narożnej części zaprojektowano poniżej parteru dwie kondygnacje: suteryny gospodarcze (m.in. z przeznaczeniem na kotłownię, pralnię i suszarnie) oraz piwnice dla lokatorów, podczas gdy 6-piętrowa część miała tylko suteryny (na skarbiec i archiwa dla urzędu skarbowego).

W części 14-piętrowej zainstalowano trzy windy: dwie osobowe i jedną ciężarową. W części 6-piętrowej znajdowały się tylko dwie windy osobowe. Najwyższe dwa piętra 14-kondygnacyjnej części zostały przeznaczone na potrzeby różnych instalacji, w tym zbiorników na wodę. Mieszkania w budynku są duże i luksusowe.

Drapacz Chmur był drugim wieżowcem w Katowicach, po ukończonym w 1931 roku (po 2 latach budowy), 9-piętrowym domu mieszkalnym profesorów Śląskich Technicznych Zakładów Naukowych. W momencie ukończenia był jednym z najwyższych budynków w Polsce (obok warszawskiego budynku Prudential).

W katowickim kinie Rialto, 9 lipca 1931 roku odbyła się premiera filmu "Budownictwo żelazno-szkieletowe, jego zasady i zastosowanie" którego bohaterem był Drapacz Chmur. Film następnie wyświetlano w całej Polsce.

Całkowita wysokość budynku wynosi 62 metry. W 1994 roku wpisany został do rejestru zabytków.






Opracowano na podstawie wikipedii.
Zdjęcie: Lestat (Jan Mehlich) / CC BY-SA (http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0/)