Obszar chroniony utworzono „w celu zachowania ze względów naukowych, dydaktycznych i społecznych fragmentu lasu bukowego o cechach zespołu naturalnego”. Obejmuje on zachodnią część wzgórza pochodzenia morenowego o wysokości bezwzględnej 223 lub 225 m n.p.m. oraz o wysokości względnej 30 m, na którym w średniowieczu zlokalizowane było grodzisko (wpisane do rejestru zabytków nieruchomych). Na terenie obszaru chronionego porastają buki o wieku osiągającym 250 lat. Wschodnią część wzniesienia (poza rezerwatem) porasta m.in. Festuca sylavtica i kwaśna buczyna, zaś u stóp wzgórza w dolinie strumienia porasta las łęgowy. Do lat 50. XX wieku na zboczach prowadzono wycinkę drzew, której następnie zaprzestano.

Na jego terenie rosną gatunki chronione częściowo: bluszcz pospolity, groszek skrzydlaty i przytulia wonna, a także inne rośliny rzadkie lub zagrożone: perłówka jednokwiatowa, kostrzewa leśna, żywiec cebulkowy, paproć zachyłka oszczepowata, daglezja zwyczajna, sosna wejmutka. Część obszaru stanowi murszejący posusz, dający pożywkę porastającym go organizmom. W 1974 zidentyfikowano również ponad 100 gatunków grzybów wielkoowocnikowych (według badań z lat 2006–2009 było ich już ok. 80), w tym kilka rzadkich lub zagrożonych (m.in. soplówka bukowa, szyszkowiec łuskowaty, stroczek leśny, kruchaweczka plamista). Łącznie wyróżniono tu 365 gatunków flory. Gniazdują tu także m.in. myszołów i dzięcioł czarny. Według stanu na październik 2020 rezerwat nie posiada planu ochrony ani zadań ochronnych. U podnóża wzniesienia przebiega Szlak Kaszubski, natomiast przez jego szczyt wytyczono trasę pieszą.






Opis skopiowano z wikipedii.
fot. Sławek Zawadzki, CC BY-SA 3.0 , via Wikimedia Commons