Kościół jest jednym z 237 obiektów znajdujących się na Szlaku architektury drewnianej w Województwie Małopolskim. Cerkiew została wzniesiona w miejscu poprzedniej, wybudowanej w 1627 roku.

Była to cerkiew łemkowska, drewniana, konstrukcji zrębowej. Prezbiterium zamknięte trójbocznie, nawa i babiniec kwadratowe. Od północy o prezbiterium przylega zakrystia. Od frontu przed babińcem kruchta.

Wieża konstrukcji słupowo-ramowej o pochyłych ścianach, z nadwieszoną izbicą. Ściany obite gontem. W bocznych ścianach nawy duże, podwójne okna.

We wnętrzu polichromia o motywach architektonicznych wykonana w 1873 roku. Wiele elementów wnętrza zachowało się z poprzedniej cerkwi, zbudowanej w 1627 roku, m.in. ołtarzyk Ostatniej Wieczerzy z 1630 roku, ikonostas z 1670 roku i ambona.

Pierwszy ikonostas w Boguszy pochodził z 1627 roku; kilka jego ikon znajduje się w Muzeum Okręgowym w Nowym Sączu a fragmenty desek wbudowane zostały w boczne ściany mensy ołtarzowej. Obecnie ikonostas znajduje się w głębi prezbiterium i ze względu na mniejszą wysokość pomieszczenia nie zmieściły się tam wszystkie jego elementy. Rząd proroków oraz krucyfiks z Matką Bożą i św. Janem pozostał na wschodniej ścianie nawy.

Teren przycerkiewny ogrodzony jest kamiennym murkiem z darniowa czapą. Obok cerkwi znajduje się nowa, drewniana dzwonnica.

Obecnie cerkiew użytkowana jest jako kościół parafialny pw. św. Antoniego Padewskiego. Od 2018 roku proboszczem w Boguszy jest ks. Józef Nowak.

W 1964 roku świątynię wpisano do rejestru zabytków.






Zdjęcie: Piter329c, CC BY 4.0 , via Wikimedia Commons