1 września 2005 roku konkatedra oraz sąsiadujący z nią zespół budynków rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej zostały uznane za Pomnik historii.

Katedrę ufundował Kazimierz I w 1176 roku. Świątynia pierwotnie wznoszona była w stylu romańskim. W latach 1180-1210 wzniesiono część prezbiterium. W 1308 roku nieukończoną świątynie zniszczyły wojska brandenburskie. Po wznowieniu prac, budowę kontynuowano w stylu gotyckim. Po 1310 roku wzniesiono krużganki po stronie północnej a w latach 1325-1350 nad wschodnim skrzydłem katedry dobudowano pomieszczenie, w którym w późniejszych czasach mieścił się skarbiec.

Na początku XIV wieku zbudowano korpus bazylikowy świątyni, gotycką wieżę i lektorium przed prezbiterium. Kościół ukończono pod koniec XV wieku.

Podczas wojny trzydziestoletniej zniszczeniu uległo wnętrze świątyni. Dzięki hojności księcia Ernesta Bogusława von Croya kościół w drugiej połowie XVII wieku uzyskał nowe barokowe wyposażeni oraz istniejące do dziś organy. W 1802 roku zniszczono wieżę. W 1855 roku wzniesiono nową, neogotycką.

Katedra jest nekropolią książąt pomorskich z dynastii Gryfitów. W prezbiterium świątyni zostali pochowani:
Małgorzata, żona Bogusława IV
Warcisław IV
Bogusław V
Bogusław VIII
Zofia, żona Bogusława VIII

Wirydarz katedry kamieńskiej wzniesiony na przełomie XIII i XIV wieku jest jedynym tego typu założeniem przykatedralnym w Polsce. W przeszłości był miejscem pochówku kanoników i biskupów kamieńskich, a także miejscem kontemplacji oraz ogrodem.





Opracowano na podstawie wikipedii.
Zdjęcie: Aneta S. / CC BY-SA (https://creativecommons.org/licenses/by-sa/2.5)