Świątynia została zbudowana w latach 1772-1781. Dawna średniowieczna świątynia została zniszczona w pożarze w 1771 roku i została rozebrana. Nowy kościół został wzniesiony według projektu budowniczego Holsche z Berlina. Świątynia została poświęcona w dniu 7 października 1781 roku.

W XIX i na początku XX wieku budowla była remontowana. W 1814 roku zostało zniszczone pierwotne zwieńczenie wieży i zostało zastąpione przez, istniejący do dziś, dach namiotowy. W tym czasie świątynia otrzymała również nowe wyposażenie, którego część zachowała się do dnia dzisiejszego. W latach 1937 i 1942 kościół otrzymał ponownie nowe sprzęty liturgiczne.

Po zakończeniu II wojny światowej budowla została przejęta przez katolików. Poświęcona w październiku 1945 roku pod wezwaniem Matki Bożej Królowej Polski. W związku z tym kościół został przystosowany do liturgii rzymskokatolickiej. Został zmieniony układ wnętrza z kompozycji poprzecznej na podłużną. Został wstawiony nowy ołtarz przy elewacji północnej oraz zmieniono ustawienie ławek. W 1975 roku do świątyni, przy fasadzie południowej została dobudowana kruchta. W dniu 25 października 2008 roku kościół został konsekrowany przez ordynariusza koszalińsko-kołobrzeskiego, biskupa Edwarda Dajczaka.

Budowla reprezentuje styl klasycystyczny. Jest to jednobryłowy, prostokątny kościół salowy z prezbiterium na osi podłużnej fasady wschodniej oraz wieżą na osi fasady zachodniej. Świątynia wzniesiona na kamiennym fundamencie z cegły i otynkowana. Wnętrze jest nakryte stropem z drewna, zwierciadlanym i otynkowanym.






Opis skopiowano z wikipedii.
fot. Sławomir Milejski, CC BY-SA 4.0 , via Wikimedia Commons