Kościół stanowi według Sary Szerszunowicz z Narodowego Instytutu Dziedzictwa wyjątkowy w skali regionu przykład neostylowego budownictwa sakralnego. Kościół wraz z otaczającym go ogrodzeniem i starodrzewiem wpisano do rejestru zabytków w 1998 roku.

Świątynia została wzniesiona w latach 1861-1877 w stylu neoklasycystycznym, z niewielkim detalem neobarokowym. Kościół jest orientowany, jednonawowy i wyposażony w transept. Od zachodu przylega wieża zwieńczona iglicą. Wieżę wieńczą tympanony, pod którymi znajdują się triforia z oknami i blendami, a kondygnacje niżej biforia.

We wnętrzu świątyni znajdują się m.in:
- zabytkowy ołtarz główny
- ambona
- organy
- stacje drogi krzyżowej
- rokokowa chrzcielnica
- obraz "Pieta" z XVIII wieku, w ramie rokokowej
- obraz "Święty Izydor" z początku XIX wieku.
- dwie rokokowe rzeźby patronów kościoła

W sumie na wyposażeniu znajduje się 26 zabytków ruchomych.

W kościele wmurowano także pamiątkowe tablice:
- ku czci księdza Jana Morzyckiego (miejscowego parafianina), zamordowanego przez Niemców podczas powstania warszawskiego, w czasie udzielania posługi kapłańskiej
- upamiętniającą konsekrację świątyni przez ówczesnego biskupa kujawsko-kaliskiego, Wincentego Teofila Popiela, która miała miejsce 12 czerwca 1878 roku,
- upamiętniające lokalnych właścicieli ziemskich: Pławińskich, Kosińskich, Kownackich, Orzechowskich i Rybińskich (pięć sztuk z XIX wieku), w tym m.in. Antoniego Chmielewskiego, oficera wojsk polskich (zmarłego w marcu 1865 roku).






Opracowano na podstawie wikipedii.
Zdjęcia: MOs810 / CC BY-SA (https://creativecommons.org/licenses/by-sa/4.0)