Pod koniec I Wojny Światowej zaczęto myśleć o ujarzmieniu groźnego, powodującego powodzie Dunajca. Projekt zapory opracował w latach 1920-1930 prof. Karol Pomianowski Ze względu na kryzys gospodarczy realizacja projektu była odkładana w czasie. Powódź, jaka miała miejsce 18 lipca 1934 roku przyśpieszyła podjęcie decyzji o budowie zbiornika retencyjnego. Ostateczny projekt budowy zapory opracowało Biuro Dróg Wodnych Ministerstwa Komunikacji, na podstawie projektu Pomianowskiego. Prace budowlane rozpoczęto w 1935 roku, a zakończono w 1941. Zapora stanęła w poprzek "pętli rożnowskiej", w dolinie którą meandrowała rzeka.

Miejsce budowy wybrano w najwęższym miejscu pogórskiego przełomu Dunajcu we wsi Rożnów pomiędzy cyplem góry Łazy a stromym, zalesionym północnym szczytem Ostrej Góry.

Zapora ma 550 metrów długości, jej szerokość w koronie wynosi 9 metrów a wysokość 32,5 metra. Stały przepływ wody wykorzystano do uruchomienia czteroturbinowej elektrowni wodnej, wbudowanej w środek zapory. Betonowy mur o szerokości około 40 metrów stoi na 17-metrowym fundamencie wpuszczonym w ziemie. We wschodniej części zapory znajdują się przepławki dla ryb. W zachodniej części znajduje się 7 przelewów i 5 upustów. W wyniku spiętrzenia wody powstało Jezioro Rożnowskie o pow. 1600 ha.






Opracowano na podstawie wikipedii.
Zdjęcia: Jakub Hałun / CC BY-SA (https://creativecommons.org/licenses/by-sa/4.0)