Stocznia powstała jako tak zwany port ochronny. Mogły się w nim schronić statki na czas wysokiej wody, zatorów lodowych albo okres zimowy.

Przed rokiem 1945 miasto stanowiło bazę żeglugi śródlądowej i posiadało własny, dobrze wyposażony port o nadbrzeżu długości 0,5 km i o miesięcznej przepustowości ponad 180 barek o tonażu do 600 t. W pierwszych latach po wyzwoleniu gorzowski port rzeczny, aczkolwiek poważnie zniszczony i pozbawiony urządzeń przeładunkowych, wykorzystany został do wywozu cegły rozbiórkowej.

W gorzowskim porcie rzecznym odremontowano najstarszy obecnie pływający lodołamacz "Kuna", a obecnie trwają prace montażowe przywracające nowe życie kolejnej perełce – dziewiętnastowiecznemu parowcowi – "Kormoran".

Obecnie Stowarzyszenia Wodniaków "Przystań Gorzów" dzierżawi od miasta port rzeczny. Prowadzi tam prace konserwacyjne i montażowe jednostek pływających.

W basenie portu rzecznego ma powstać przystań turystyczna. Ma to być port i przystań dla żeglugi pasażerskiej oraz jachtowej. W pobliżu mały hotel, tawerna i pole biwakowe z wygodami. Wszystko jest jednak zależne od pozyska pieniądze z funduszy europejskich przez miasto.

Ekspozytura Terenowa Bydgoskiej Żeglugi na Wiśle, Rejon Dróg Wodnych oraz Miejska Rada Narodowa w Gorzowie zdają sobie w pełni sprawę z opłacalności odbudowy gorzowskiego portu rzecznego, tym bardziej że nakłady inwestycyjne objęłyby głównie odbudową zniszczonych nabrzeży portowych, zakup i instalację dźwigów i innych urządzeń transportowych oraz budowę zaplecza składowo-magazynowego portu.




Opis skopiowano z wikipedii.
Zdjęcie: Stiopa, CC BY-SA 3.0 , via Wikimedia Commons