Gazownia została wybudowana w latach 1907-1908 na miejscu tzw. Góry Zarazy - miejsca pochówku kilkuset ofiar epidemii dżumy, która nawiedziła miasto w 1710 roku.

Gaz wytwarzano z węgla. Początkowo używano go wyłącznie do oświetlania ulic. Następnie do sieci przyłączono także prywatnych odbiorców gazu. Do 1925 roku gazownia zasilała 42 latarnie i obsługiwała około 400 gospodarstw. Gdy w 1924 roku w mieście pojawił się prąd elektryczny, oświetlenie ulic zastąpiono prądem. Gazownia funkcjonowała do 1945 roku.

Po wkroczeniu wojsk radzieckich gazownia została zdewastowana a większość sprzętów wywieziona. Ponowne uruchomienie gazowni nastąpiło dopiero w 1964 roku i funkcjonowała ona do 1992 roku. W 1994 roku gazownia została wpisana do rejestru zabytków i w tym samym roku podjęto decyzje o utworzeniu muzeum w budynku produkcyjnym.

Remont na potrzeby placówki muzealnej przeprowadzili byli pracownicy gazowni. W czasie prac natrafiono na zabytkowe elementy takie jak oryginalny bruk w piecowni, który można obejrzeć podczas zwiedzania muzeum. W Muzeum znajduje się kompletny ciąg technologiczny do produkcji gazu. Wśród eksponatów znajdują się także m.in.: ciśnieniomierze, gazomierze, kuchenki i piecyki gazowe.

Placówka należy do Polskiej Spółki Gazownictwa Oddział w Gdańsku.




Opracowano na podstawie wikipedii.
Zdjęcia: autor: Adam Kliczek, http://zatrzymujeczas.pl (CC-BY-SA-3.0)