Z przeprowadzonych we wnętrzu badań archeologicznych wynika, że kościół wybudowano jeszcze w latach 30. i 40. XIII wieku. Powstał jako późnoromańska, trójnawowa bazylika na planie podłużnym. W pierwszej kolejności zbudowano prezbiterium wraz z przegrodą z łuku tęczowego. W następnej kolejności wzniesiono korpus nawowy, począwszy od ścian naw bocznych oraz absyd. Nawę boczną północną zamknięto od wschodu półkolistą absydą (szerokość nawy północnej - 4 m). Nawa boczną południową zamknięto absydą wewnątrz półkolistą, na zewnątrz wieloboczną (szerokość - 4,5 m). Długość naw wynosiła 24 m, natomiast szerokość nawy głównej i prezbiterium 8,3 m. Po wielkim pożarze miasta w 1291 roku świątynię odbudowano, jednak już w stylu gotyckim. Nowe prezbiterium wzniesiono wydłużone oraz zamknięto wielobocznie. Wybudowano również trzy pary filarów wielobocznych. Wnętrze przykryte zostało sklepieniem żebrowym opartym na wspornikach, utrzymywanych przez łęki przyporowe i przypory. Absydy naw boczny zastąpione zostały kaplicami prostokątnymi. Od zachodu wybudowano wieżę z bocznymi aneksami, stanowiącymi przedłużenie naw bocznych. U jej podstawy znajduje się gotycki portal, a w nim popiersie patrona kościoła – św. Mikołaja. Po kolejnym pożarze, w roku 1642, wnętrze otrzymało wystrój barokowy. W 1758 roku dobudowano górną kondygnację wieży.

Kościół został zniszczony w 1945 i odtąd pozostaje ruiną, poddawaną okresowo pracom zabezpieczającym. Obecnie ruiny kościoła zachowały gotycką bryłę wraz z przebudowami z okresu średniowiecza oraz wieków późniejszych. Zachowały się także gotyckie mury obwodowe, część gotyckich i barokowych sklepień, północna arkada międzynawowa oraz częściowo zniszczona wieża. Po zabezpieczeniu wieża stanowić ma pomnik – symbol zniszczeń Głogowa podczas II wojny światowej, zaś nawa zaadaptowana zostanie na amfiteatr.


Najważniejsza świątynia mieszkańców lewobrzeżnego Głogowa. Pierwotnie kościół Św. Mikołaja był bazyliką romańską, której budowę rozpoczęto w 1230 roku. Nieszczęśliwym zbiegiem okoliczności uległa zniszczeniu w wyniku wielkiego pożaru, który nawiedził miasto w 1291 roku. Na fundamentach świątyni romańskiej powstał kościół gotycki.

W 1332 przy kościele powołana do życia została szkoła (autonomiczna w stosunku do szkoły kolegiackiej), siłą sprawczą zostali zamożni mieszczanie.

Konflikty religijne rozgrywające się na terenach Europy i Śląska w XVI w. nie ominęły Głogowa. W wyniku starć fara została przejęta w 1581 roku przez protestantów. Po ok. 100 latach kościół ostatecznie wraca do rąk kościoła katolickiego, jednak nie bez uszczerbku. W wyniku wojny trzydziestoletniej uległ sporym uszkodzeniom, co przyczyniło się do trwającej 21 lat odbudowy. Kolejny raz kościół został zniszczony w 1758 w trakcie wojen śląskich. Ruiny świątyni były wówczas wykorzystywane jako magazyn mąki i soli. W czasie II wojny światowej kościół ucierpiał w wyniku ostrzału, a następnie uległ pożarowi. Do dzisiaj pozostaje w stanie ruiny.


Po zakończeniu procesu badań archeologiczno-architektonicznych mających na celu jak największe rozpoznanie świątyni, prowadzone będą starania w związku z odbudową. Przewidziana odbudowa ma być częściowa, tak aby wnętrze kościoła mogło spełniać funkcję ekspozycyjną.





Opis skopiowano z wikipedi.
fot. Zetem, CC BY-SA 3.0 PL , via Wikimedia Commons