Budynek schroniska powstał w II połowie XIX wieku, najprawdopodobniej około 1878 roku. Przed II wojną światową mieścił się tu zajazd (Gasthaus). Po przyłączeniu tych terenów do Polski obiekt został zasiedlony przez repatriantów. W 1956 roku budynek zwrócił uwagę członków Klubu Kolarskiego PTTK przy Polskiej Akademii Nauk we Wrocławiu, poszukujących na tym terenie bazy noclegowej. W porozumieniu z mieszkającą w obiekcie rodziną Wrona rozpoczęto jego remont. Schronisko - zwane „Wroną” - zostało otwarte dla turystów w grudniu 1956 roku, a jego pierwszym kierownikiem został Józef Wrona-junior. W 1958 roku, w związku z wyjazdem rodziny Wrona za granicę, budynek został formalnie przekazany PTTK. W latach 1958-1960 obiekt działał jako Stacja Turystyczna PTTK, a w 1960 roku przyjęto obecną nazwę schroniska. W wymienionym okresie, równolegle działały w Zieleńcu jeszcze dwa obiekty PTTK - „Sokolik” i „Wierchy”, zamknięte z powodu postępującej dewastacji.

W 2015 roku schronisko zostało uznane za najgorsze schronisko turystyczne w rankingu magazynu „n.p.m.”. Powodem tak niskiej oceny był m.in. fakt, że schronisko dwukrotnie zastano zamknięte.






Opis skopiowano z wikipedii.
fot. Jacek Halicki, CC BY-SA 4.0 , via Wikimedia Commons