Pierwsza prawosławna cerkiew w Starym Korninie wzniesiona została w latach 1630-1631. O zakończeniu budowy informuje napis na pamiątkowym kamieniu w języku cerkiewnosłowiańskim Sozdan siej chram roku 1631 (świątynia ta [została] wzniesiona w roku 1631). Nadano jej podwójne wezwanie: św. Anny i św. Michała Archanioła, co może sugerować istnienie dwóch ołtarzy.

W 1709 roku w okolicach Starego Kornina, według prawosławnej i unickiej tradycji doszło do objawienia ikony Matki Bożej, nazwanej następnie Starokornińską. Cerkiew stała się miejscem licznych pielgrzymek. Podjęto decyzję o rozbudowie cerkwi a w 1715 roku ufundowano także nowy ołtarz, do którego wstawiono ikonę. Okazało się jednak, że świątynia jest w złym stanie technicznym. W 1724 roku Jan Klemens Branicki ufundował nową cerkiew. W 1728 roku o świątyni wstawiono portatyl. W 1734 roku w świątyni umieszczono nowe carskie wrota zdobione motywem liści akantu. W 1755 roku do świątyni wstawiono monstrancję.

W XIX wieku stan świątyni się pogarszał i w 1893 roku wzniesiono nową, której nadano to samo wezwanie, co poprzedniej. Do świątyni wstawiono nowy ikonostas. W 1915 roku prawosławni mieszkańcy Starego Kornina udali się na bieżeństwo. Razem z nimi wywieziono ze Starego Kornina Ikonę Matki Bożej, która już nigdy tu nie wróciła. Cerkiew w Starym Korninie ponownie stała się świątynią parafialną w 1940 roku.

Obecna świątynia została wzniesiona z drewna, na planie krzyża greckiego. Od frontu kruchta, poprzedzona przedsionkiem z dwuspadowym dachem. Przy bocznym wejściu zadaszony daszek. Prezbiterium zamknięte prostokątnie, posiada dwie boczne zakrystie. Dach nad centralną częścią nawy zwieńczony wieżyczką z baniastym hełmem. Wewnątrz ikonostas z XIX wieku, wykonany przez Jegora Mołokina z Wilna.

W 1986 roku świątynię wpisano do rejestru zabytków.






Opracowano na podstawie wikipedii.
Zdjęcie: Lilly M / CC BY-SA (https://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0)