Pierwotna renesansowa świątynia została zbudowana w II połowie XVI wieku i ufundowana przez kanonika krakowskiego Stanisława Dąbrowskiego. Kościół ten był budowlą orientowaną, z pojedynczą, masywną wieżą od strony zachodniej (wieża na rzucie kwadratu, w najwyższej kondygnacji ośmiokątna) oraz półkolistą apsydą, zamykającą prezbiterium od strony wschodniej. Przed 1787 rokiem została odrestaurowana.

Nowy korpus świątyni został wzniesiony w latach 1908–1911 i został on umieszczony prostopadle do korpusu starszego kościoła renesansowego. Dawna świątynia została w ten sposób przebudowana na nawę poprzeczną (transept) i część prezbiterium rozbudowanego kościoła.

Nowszy korpus świątyni ma dwuwieżową fasadę od strony północnej. Nad skrzyżowaniem starszego i nowszego korpusu kościoła jest umieszczona kopuła z latarnią, podparta wysokim bębnem.

Wnętrze starszej części kościoła nakrywają sklepieniami krzyżowo-żebrowe. Na sklepieniach oraz wewnątrz kopuły na wysokim bębnie z latarnią umieszczonej na skrzyżowaniu nawy i transeptu znajduje się polichromia wykonana w XVIII wieku. Świątynia posiada również renesansowe portale i nagrobki z około 1600 roku oraz kamienną ambonę. Wewnątrz są umieszczone dwa rokokowe ołtarze wykonane w 1776 roku, chrzcielnica powstała w 1778 roku, a nad nią relief Chrztu Chrystusa wyrzeźbiony w II połowie XVIII wieku.

Nad dawnym wejściem do kościoła jest umieszczona tarcza z herbami Poraj, Pobóg i Nowina oraz literami S.D.






Opis skopiowano z wikipedii.
fot. LuzynaS, CC BY-SA 3.0 PL , via Wikimedia Commons