Rezydencja została wzniesiona na planie prostokąta. W I ćwierci XX wieku od północy dostawiono drugi budynek założony także na planie prostokąta, połączony z pierwotnym dworem łącznikiem, w którym umieszczono klatkę schodową. W rezultacie rozbudowy plan dworu został zbliżony do litery "L". Obiekt jest dwukondygnacyjny, podpiwniczony, nakryty mansardowymi dachami. Zniszczone elewacje zachowały ślady dawnych podziałów: fragmenty boniowania narożników budynku, kordonowy gzyms oddzielający kondygnacje, okna w tynkowanych obramieniach uszatych z kluczami, pod oknami II kondygnacji festony. Zachodnia elewacja siedmioosiowa z centralnie umieszczonym wejściem zamkniętym łukiem koszowym. Nad wejściem dwa stiukowe kartusze herbowe. Układ wnętrz dwutraktowy, z sienią na osi.



Zdjęcia Jarosław Szymaczewski, CC BY-SA 3.0 PL , via Wikimedia Commons