W rezerwacie ścisłą ochroną objęto wał ziemny dawnego grodziska prasłowiańskiego oraz fragment zbocza doliny Wisły. Gród wzmiankowany w 1065 i 1222 r. jest jedną z najstarszych osad słowiańskich na ziemi chełmińskiej. W 1217 r. został spalony przez pogańskich Prusów. W 1232 r. Krzyżacy założyli własny gród warowny ok. 2 km na północ w rejonie dzisiejszej wsi Starogród, zaś dawna osada słowiańska została opuszczona. W 1249 r. w Starogrodzie istniał już murowany zamek, a od 1233 r. miasto (Chełmno), które po kilku latach przeniesiono na obecne miejsce. Murowaną warownię rozebrano w latach 90. XVIII wieku.

Głównym zbiorowiskiem roślinnym, dla którego utworzono rezerwat, jest rzadko spotykany zespół pięciornika piaskowego i ostnicy włosowatej. Stanowisko muraw kserotermicznych ma tutaj charakter wtórny i powstało wskutek migracji roślinności wzdłuż zboczy doliny Wisły, niegdyś w znacznym stopniu odlesionych, porośniętych roślinnością stepową.

Obrzeża rezerwatu zajmuje roślinność drzewiasta i krzewiasta, która stopniowo opanowuje tereny zajmowane przez murawy. Są to zarośla tarniny i grochodrzewu, a także klon polny, jawor, buk zwyczajny, wiązy, brzoza, lipa i inne.

Z rzadkich gatunków, w runie rośnie m.in. chroniony pierwiosnek lekarski, jastrzębiec żmijowcowaty, ślazówka turyngska oraz wiele innych roślin łąkowych.





Opis skopiowano z wikipedi.