Kościół pomocniczy pod wezwaniem św. Jana Nepomucena powstał w XIV wieku jako budowla towarzysząca wybudowanemu poza murami miasta szpitalowi. Wielokrotnie zmieniano wezwanie kościoła – pierwotne wezwanie NPM zmieniono na św. św. Piotra i Pawła, później św. Antoniego, a od 1833 roku na św. Jana Nepomucena. W przeszłości świątynia była wielokrotnie niszczona, ostatni raz na skutek pożaru. W roku 1833 kościół został odbudowany w ostatecznym, obecnym kształcie.
Kościół posiada prezbiterium w kształcie półkolistej absydy, od północy zakrystię, a po stronie zachodniej dzwonnicę, nakryta dachem namiotowym. Bryła budowli jest nakryta dachem dwuspadowym, nawa posiada dwuprzęsłowe sklepienie żaglaste na gurtach. We wnętrzu świątyni zachowało się oryginalne wyposażenie z okresu budowy. Główną ozdobą kościoła jest wykonany w stylu schyłkowego baroku ołtarz poświęcony św. Janowi Nepomucenowi. Najważniejszym elementem ołtarza jest obraz, na którym przedstawiony jest święty wraz z aniołkiem. Przykładające palec do ust putto, jest aluzją do zachowanej przez patrona kościoła tajemnicy spowiedzi. W świątyni znajdują się organy o klasycystycznym prospekcie, wykonane przez Alberta Vogla z Ząbkowic. Ich fundatorem był biskup wrocławski Joseph II Knauer. Informuje o tym umieszczony na prospekcie napis i herb fundatora. W kościele jest interesujący witraż, przedstawiający św. Franciszka, ufundowany przez miasto, a wykonany w roku 1912 przez Karola Busha. W przeszłości na wieży był zainstalowany zegar, pochodzący z 1840 r.






Opis skopiowano z wikipedii.
fot. Jacek Halicki, CC BY-SA 3.0 PL , via Wikimedia Commons