Na zachodnim stoku Góry Myślęcińskiej opadającym w kierunku parowu, w latach 80. XX wieku zainstalowano narciarski wyciąg orczykowy, tzw. „wyrwirączkę”. Począwszy od końca lat 90. wyciągi unowocześniono oraz wprowadzono sztuczne naśnieżanie. W latach 2005–2010 stok podwyższono do parametrów: różnica poziomów 42 m, średni kąt nachylenia 18–20%. W 2010 r. znajdowały się tu trzy trasy narciarskie:
- o długości 100 m dla dzieci i początkujących,
- o długości 200 m dla zaawansowanych (trasa najszybsza z kątem nachylenia 20%),
- o długości 230 m trasa najdłuższa.

Trasy obsługują dwa wyciągi orczykowe: średni, miękkiego prowadzenia oraz duży wyciąg podporowy (1000 osób na godzinę). Stok jest oświetlony, sztucznie naśnieżany armatkami śnieżnymi i ubijany ratrakiem. Docelowa grubość warstwy śniegowej to 20 cm.

Obok znajduje się snowpark (skocznie i przeszkody dla ekstremalnej jazdy na desce snowboardowej), tor saneczkowy oraz tor do zjazdów na pontonach. Możliwe jest wynajęcie instruktora prowadzącego szkolenie narciarskie. Infrastruktura obejmuje również serwis, wypożyczalnię sprzętu, minibar oraz parking.

26 stycznia 2011 r. Rada Miasta Bydgoszczy podjęła uchwałę o nadaniu stokowi narciarskiemu w Myślęcinku nazwy im. Stefana Kulmatyckiego „Stefanowy Stok”. Stefan Kulmatycki był jednym z budowniczych myślęcińskiego stoku, czynnym instruktorem narciarskim, odznaczonym odznaką „Zasłużony dla Polskiego Związku Narciarskiego”. Zmarł w 2010 roku.




Opis skopiowano z wikipedii.