Budynek stanął w miejscu, w którym wcześniej znajdowała się willa Georga Minde-Poueta, w której funkcjonowała pierwsza siedziba Biblioteki Miejskiej.

Kamienicę zaprojektował bydgoski architekt Alfred Schleusener. Do dziś wyróżnia się w ciągu zabudowy jako jedna z kamienic o wielkomiejskim charakterze. Początkowo miała bardzo bogato zdobioną elewację i wnętrza. W dniu 19 stycznia 1934 roku w godzinach popołudniowych, ze szczytu budynku (około 20 metrów) spadła figura zdobiąca elewację i zabiła dwie osoby: 18-letnią uczennicę w Cukierni Irenę Mądrowską i 25-letniego nauczyciela Jana Kranza. W rezultacie usunięto z budynku wszelkie dekoracje i figury.

W okresie dwudziestolecia międzywojennego kamienica należała do Jana Ostrowskiego - współwłaściciela fabryki obuwia Behring. Od lat 20. na parterze funkcjonowała apteka "Centralna". Jej wystrój w całości przygotował Jakub Hechliński, bydgoski projektant mebli artystycznych. W tym czasie w budynku mieścił się także zakład leczniczy dra. Szymańskiego proponujący masaże, kąpiele i gimnastykę. W latach 30. kąpiele lecznicze i hydroterapię prowadził tu "Sanitas". W kamienicy mieściła się także farbiarnia "Barwa".
W latach 40. kamienicę przebudowano wg. projektu Alfreda Schleusenera. Kolejnego remontu kamienica doczekała się dopiero w 1974 roku przed planowaną w mieście wizytą Edwarda Gierka. Kolejny remont miał miejsce w 2003 roku. Na fasadzie przywrócono wówczas sztukatorską dekorację, m.in. nagie postacie czterech chłopców na trzecim piętrze i sześciu kobiet na poddaszu, pełnoplastyczne figury aniołów w partii szczytowej, małpki i maszkarony. Na balkonach odtworzono ozdobne balustrady. We wnętrzu kamienicy do dziś zachowała się zabytkowa winda oraz fragmenty pierwotnej sztukaterii. Za zapleczu apteki "Centralna" zachowały się zabytkowe przyrządy farmaceutyczne - m.in. moździerz, otwieracz do butelek, kieliszek do płukania oka i waga.






Opracowano na podstawie wikipedii.
Zdjęcia: Pit1233