Wzniesiony jako siedziba Kamery Wojenno-Domenalnej na Obwód Nadnotecki. W latach 1781-1807 mieścił się w nim ponadto Królewski Zachodnio-Pruski Sąd Nadworny. W okresie Księstwa Warszawskiego (1807-15), w budynku znajdowały się biura departamentu bydgoskiego. Z kolei w latach 1815-1905 mieściły się w nim władze rejencji bydgoskiej (do 1838 r.), Sąd Apelacyjny, następnie Sąd Powiatowy i Urząd Ksiąg Gruntowych. Od 1908 r. w kamienicy znajduje się Biblioteka Miejska. Przed 1908 r. wzdłuż ul. Jana Kazimierza, aż do ul. Długiej dobudowano oficynę boczną, piętrową, niższą od korpusu głównego. W latach 1987-1999 budynek poddano remontowi generalnemu przywracając elementy kompozycyjne fasady. Budynek reprezentuje architekturę nawiązującą do miejskich rezydencji schyłku rokoka i początku klasycyzmu. Elewacja od strony Starego Rynku jest dziewięcioosiowa o płaskich pilastrach z kapitelami typu jońskiego. Część środkową fasady wieńczy odcinek attyki z wazami, a pod nią znajduje się wejście z dwubiegunowymi schodami. W piwnicy znajdują się sklepienia beczkowe i krzyżowe. W trakcie przebudowy z ok. 1870-1876 zdemontowano attykę oraz zrezygnowano z monumentalnych schodów ujętych tralkową balustradą, przez co budynek zatracił elementy, które kojarzyły go z architekturą pałacową. 22 stycznia 2020, w setną rocznicę defilady Wojska Polskiego zorganizowanej z okazji przyłączenia Bydgoszczy do Polski, odsłonięto tablicę upamiętniającą odbierającego defiladę generałą Józefa Dowbor-Muśnickiego. Opis skopiowano z wikipedi.