Powstał z fundacji biskupa poznańskiego Andrzeja z Bnina w miejsce istniejącego wcześniej kościoła drewnianego. W tym okresie był kościołem parafialnym. W XVII wieku został odnowiony oraz powiększony poprzez dobudowanie kaplicy. W 1792 roku dobudowano do niego wieżę oraz przebudowano XVII-wieczną kaplicę. W 1824 r. w wyniku pożaru kościół został zniszczony. Odbudowano i równocześnie przebudowano w latach 1853–1860. Po tej przebudowanie został powtórnie poświęcony w 1860 roku przez biskupa poznańskiego Leona Przyłuskiego. Do roku 1869 był kościołem parafialnym, po czym stał się kościołem filialnym parafii w Borku Wielkopolskim. Bryła kościoła jest w stylu późnogotyckim, która w czasie odbudowy po pożarze została przebudowana w stylu barokowym. Fundamenty i podstawa kościoła wykonana jest z kamienia, a mury z cegły. Wewnątrz kościoła znajduje się ołtarz główny pochodzący z 1857 roku ww stylu późnoklasycystycznym oraz dwa ołtarze boczne z 1860 roku.

W 1956 roku kościół wraz z przyległem terenem został uznany za zabytek.






Opis skopiowano z wikipedi.
fot. Globuswlkp, CC BY-SA 3.0 , via Wikimedia Commons