Gmach liceum zajmuje cały kwartał pomiędzy ulica Listopadową, Piastowską i Zygmunta Lubertowicza (oficjalny adres to Listopadowa 70). Jego powierzchnia wynosi 3109 m², a kubatura 51 102 m³. Został wpisany do rejestru zabytków 28 lutego 1987 pod numerem A/490/87.

Budowa trwała od czerwca 1925 do roku 1927, przy czym prace wykończeniowe kontynuowano do kwietnia 1928. Autorem projektu architektonicznego był Alfred Wiedermann (we współpracy z Robertem Gielerem i Janem Raszką), prace budowlane realizowały firmy Karol Korn Budowlana Spółka Akcyjna z Bielska, Unia Budowlana z Katowic i Polbeton z Cieszyna. Prace blacharskie powierzono firmom Antoniego Drewniaka z Białej i Maurycego Popioła z Bielska, instalację centralnego ogrzewania wykonało krakowskie przedsiębiorstwo Drzewiecki–Jeziorański, instalację elektryczną firma Brown Boveri z Katowic, roboty szklarskie krakowskie Zakłady Przemysłu Szklarskiego, natomiast usługi stolarskie Karol Korn Budowlana Spółka Akcyjna. Specjalnie dla szkoły zaprojektowane umeblowanie wykonała fabryka mebli z Mysłowic.

Założenie przestrzenne ma rzut nieregularny. Składa się z siedmiu dwupiętrowych członów o zróżnicowanej bryle, elewacjach i linii dachowej, które przylegają do siebie ustawione w kształt zbliżony do litery U na osi północ–południe. Wewnątrz znajduje się rozległy dziedziniec, obecnie zajmowany częściowo przez parking, a częściowo przez boiska. Z zewnątz jedynym elementem łączym wszystkie człony jest gzyms koronujący na gęsto ustawionych wspornikowych konsolach. Wnętrza natomiast tworzą jednolity ciąg pomieszczeń łączonych jednym długim korytarzem przez sześć członów. Wyodrębniony od reszty jest dawny Dom Profesorski, stanowiący południowo-wschodnią część kompleksu. Mieści kilkanaście mieszkań przeznaczonych pierwotnie dla nauczycieli, a także pracowników administracyjnych i personalu technicznego szkoły. Funkcję mieszkalną, aczkolwiek niezwiązaną już bezpośrednio z funkcjonowaniem placówki, pełni do dziś. Z właściwym budynkiem szkolnym połączony jest arkadową kolumnadą.


Stylistyka elewacji utrzymana jest w nurcie neoklasycznym. Najbardziej reprezentacyjny jest człon północno-zachodni z kolumnowym doryckim portykiem, który mieści główne wejście, a także wypukłą ścianą auli z wysokimi oknami typu porte-fenêtre. Jego elewację wieńczy przyczółek z godłem w postaci Orła Białego. Analogicznie uformowany jest człon południowo-zachodni mieszczący salę gimnastyczną, którego przyczołek wieńczy z kolei herb Bielska i rzymskie cyfry MCMXXVII oznaczające rok ukończenia budowy (1927); od południa przylega do niego portyk stanowiący niegdyś główne wejście do „małego Kopernika”. Oba człony łączy wydłużona, lekko cofnięta część środkowa z oknami grupowanymi po trzy (każde środkowe na pierwszym piętrze ozdabia uproszczony naczółek) oraz kopułowo zwieńczoną wieżyczką mieszczącą obserwatorium astronomiczno-meteorologiczne. Elewacja północna posiada wyraźnie zarysowane ryzality boczne i płaski ryzalit środkowy zwieńczony przyczółkiem z Orłem Białym. Okna zgrupowane są również po trzy, naczółki zdobią każde okno na pierwszym piętrze środkowego ryzalitu i środkowe okno w pozostałych trójkach. Do ryzalitów bocznych prowadzą wejścia z portykami jońskimi. Skromny jest detal elewacji wschodniej, a także wszystkich ścian od strony dziedzińca. Dom Profesorski wyróżnia się miękkimi zarysami owalnych wykuszów i wnęk balkonowych.

Wystrój korytarzy zachował się w zasadzie niezmieniony od czasu budowy gmachu. Westybul utrzymany jest w formule neoklasycznej. Żelbetowa konstrukcja stropowa, której kasetony wypełnia dekoracja stiukowa w postaci linearnej plecionki, wsparta jest na rzędach filarów o głowicach zdobionych motywami liści. Balustrady o motywie barokizującym z ciemnego sztucznego kamienia kontrastują z białą czy jasnożółtą barwą ścian. Wnętrza cechują się przestrzennością. Powierzchnia sal lekcyjnych waha się od 50 do 62,5 m, a wysokość sufitu w nich wynosi 3,7 m, co wykracza in plus poza normy typowe dla lat 20. wieku. Szkoła posiada odrębną aulę (od 1994 noszącą imię Józefa Piłsudskiego w nawiązaniu do przedwojennej tradycji), salę gimnastyczną o powierzchni 200 m², a także własny basen pływacki.






Opis skopiowano z wikipedii.
fot. Kamil Czaiński, CC BY-SA 4.0 , via Wikimedia Commons