Historia cerkwi sięga 1874 roku, kiedy to baron Rydygier wybudował na cmentarzu kaplicę-grobowiec dla swojego tragicznie zmarłego syna (kapitana Armii Rosyjskiej, stacjonującego we Francji). W grobowcu następnie pochował swoją żonę i brata. W latach 1941-1944 kaplica pełniła funkcję składu na amunicję armii niemieckiej. Po wycofaniu się wojsk niemieckich, kaplica została wyremontowana. Ponowna konsekracja miała miejsce w 1946 roku. 5 lat później rozbudowano ją na pełnowymiarową cerkiew.

W 1963 roku położono kamień węgielny pod budowę nowej świątyni, która powstała na fundamentach starszej kaplicy. Budowę zakończono w 1970 roku, wówczas świątynia uzyskała obecny wygląd.

W 2021 roku ukończono remont wnętrza cerkwi, w ramach którego pokryto ściany nowymi freskami, odrestaurowano ikonostas oraz wymieniono podłogę i główne drzwi wejściowe.

Wokół świątyni znajduje się cmentarz prawosławny o powierzchni jednego hektara, założony w 1874 roku, na którym znajdują się m.in. nagrobki ofiar powstania styczniowego.

We wnętrzu cerkwi znajdują się m.in.:
- grobowiec Rydygierów
- jednopiętrowy, dębowy ołtarz główny
- ołtarz boczny pod wezwaniem Narodzenia Najświętszej Maryi Panny z ikonostasem
- ikonostas z ikonami: św. Proroka Eliasza, Zbawiciela, Narodzenia Matki Boskiej, archaniołów Michała i Gabriela
- zakrystia-prezbiterium z ikonostasem i ze schodami prowadzącymi na górę. Na górze znajdują się: chrzcielnica i sala katechetyczna na 50 osób (I piętro) oraz ryznica – miejsce do przechowywania szat liturgicznych (II piętro).



Zdjęcia: Henryk Borawski, CC BY-SA 3.0 , via Wikimedia Commons